«2:22 Ghost Story»: Έρχεται στο Radio City στην Θεσσαλονίκη | Κριτική – Πληροφορίες παράστασης

Ένα θρίλερ με χιούμορ, νεύρο και φαντάσματα… ή μήπως όχι;

Στα τέλη Ιανουαρίου, το greekaffair.gr είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά τη συναρπαστική θεατρική παράσταση «2:22 Ghost Story», στο θέατρο Αλάμπρα. Πρόκειται για ένα σύγχρονο, καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ που κέρδισε τις εντυπώσεις, τόσο για την ατμόσφαιρά του, όσο και για τις δυνατές ερμηνείες των ηθοποιών.

Με αφορμή τη μεταφορά της παράστασης στη Θεσσαλονίκη, και πιο συγκεκριμένα στο θέατρο Radio City, σας παρουσιάζουμε όλες τις λεπτομέρειες, καθώς και τις εντυπώσεις που μας άφησε. Αν βρίσκεστε στη Θεσσαλονίκη, αυτή είναι μια θεατρική εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε.

Τι κρύβεται στις σκιές ενός φαινομενικά ήσυχου σπιτιού; Τι ακούμε όταν πέφτει η σιωπή; Μπορεί ένα σπίτι να κρύβει μυστικά; Κι αν ναι, πόσο βαθιά πρέπει να σκάψεις για να τα βρεις;

Το σύγχρονο υπερφυσικό θρίλερ του Danny Robins, που σάρωσε το West End και απέσπασε υποψηφιότητες για τρία βραβεία Laurence Olivier, έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να ταράξει τις βεβαιότητές μας και να μας κάνει να κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά… στο σκοτάδι.

Trending

Κυριακή των Βαΐων: Έθιμα και παραδόσεις από όλη την Ελλάδα

Η παράσταση μάς υποδέχεται σε ένα οικείο, φιλόξενο σκηνικό – ένα ζεστό σπίτι, με έναν όμορφο κήπο και μία ατμόσφαιρα που μοιάζει ειδυλλιακή. Όμως, όσο περνά η ώρα, κάτι αρχίζει να αλλάζει. Η Φαίη Ξυλά, ως Τζεν, είναι η οικοδέσποινα του σπιτιού και πεπεισμένη πως το σπίτι της είναι στοιχειωμένο. Ακούει φωνές, βλέπει σκιές, νιώθει την παρουσία κάποιας οντότητας. Ο Φάνης Μουρατίδης, ως ο σύζυγός της, είναι επιστήμονας και σκεπτικιστής, απορρίπτει όλες τις ανησυχίες της και τις αντιμετωπίζει ως υπερβολές. Ίσως να είναι η κούραση, η μητρότητα, ή μια εσωτερική κρίση που της παίζει παιχνίδια. Ή μήπως όχι;

Καθώς οι παλιοί φίλοι τους, η Ναταλία Δραγούμη και ο Στάθης Μαντζώρος, η Λορίν και ο νέος της σύντροφος Μπεν, καταφθάνουν για δείπνο, ξεκινά μια βραδιά που φέρνει στο τραπέζι όχι μόνο κρασί και συζητήσεις, αλλά και ένταση, αναμνήσεις, φόβους. Η Τζεν τους παρακαλεί να μείνουν ξύπνιοι μέχρι τις 2:22. Είναι πεπεισμένη πως εκείνη την ώρα συμβαίνει κάτι. Θα το δουν; Θα το πιστέψουν; Ή θα αποχωρήσουν νωρίτερα, παίρνοντας μαζί τους την ασφάλεια του ρεαλισμού;

Ο Danny Robins, με φανερή επιρροή από τις ραδιοφωνικές του δουλειές όπως το «The Battersea Poltergeist», υφαίνει με δεξιοτεχνία μια ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο καθημερινό και το απόκοσμο. Το χιούμορ και ο τρόμος μπλέκονται αβίαστα, δημιουργώντας μια εμπειρία που είναι εξίσου ψυχαγωγική, όσο και ανατριχιαστική.

Η πλοκή ξετυλίγεται με αργό, αλλά καθηλωτικό ρυθμό. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται σταδιακά, αποκαλύπτοντας τις ρωγμές κάτω από την επιφάνεια. Και όταν η στιγμή της αποκάλυψης φτάνει, το κοινό συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Η ανατροπή δεν είναι απλώς ένα έξυπνο κόλπο, αλλά η φυσική κατάληξη μιας ιστορίας που από την αρχή φλέρταρε με την αμφιβολία.

Ερμηνείες – Σκηνοθεσία

Ο Φάνης Μουρατίδης στον ρόλο του Σαμ είναι απολαυστικός και επικοινωνιακός. Έχει μια φυσική άνεση επί σκηνής και μια αμεσότητα που σε κερδίζει από τα πρώτα λεπτά. Ο τρόπος που παίζει με τις αντιδράσεις του κοινού, το έξυπνο χιούμορ του, και η ακρίβεια στην εκφορά του λόγου κάνουν την ερμηνεία του αληθινή και πολυεπίπεδη. Φαίνεται ξεκάθαρα πόσο αγαπά τη σκηνή και πόσο απολαμβάνει κάθε λεπτό.

Η Φαίη Ξυλά, στον ρόλο της Τζεν, εντυπωσιάζει με την εσωτερικότητα και το εύρος των εκφράσεων της. Απόλυτα φυσική, παίζει με τις εναλλαγές συναισθημάτων – άλλοτε τρομαγμένη, σχεδόν παρανοϊκή, άλλοτε θυμωμένη και επιθετική, άλλοτε εύθραυστη, κρατώντας πάντα το κοινό σε εγρήγορση. Δεν είναι εύκολο να ενσαρκώσεις μια ηρωίδα που ακροβατεί ανάμεσα στην λογική και το ανεξήγητο – όμως εκείνη το κάνει με μοναδική ισορροπία.

Η Ναταλία Δραγούμη ως Λορίν είναι σπινθηροβόλα, ειρωνική, άμεση και εκφραστική, γεμάτη ενέργεια. Η παρουσία της δίνει ζωντάνια στη σκηνή, ενώ η ειρωνική της προσέγγιση στις υπερφυσικές ανησυχίες της Τζεν φέρνει ευχάριστες κωμικές ανάσες, χωρίς να χάνει ποτέ το βάθος της.

Ο Στάθης Μαντζώρος, στον ρόλο του Μπεν, είναι μια ήσυχη δύναμη που σιγά-σιγά ξεδιπλώνεται. Με ακρίβεια, μέτρο και ειλικρίνεια, δίνει μια ερμηνεία που δεν κραυγάζει, αλλά στέκεται σταθερά και τελικά αποκαλύπτει μια εσωτερική ευαισθησία. Ο ρόλος του είναι κομβικός για την εξέλιξη της ιστορίας, και ο Μαντζώρος τον αποδίδει με αξιοθαύμαστη λεπτότητα.

Η σκηνοθεσία αξιοποιεί στο έπακρο το στοιχείο της αναμονής – οι σιωπές είναι τόσο εύγλωττες όσο και οι διάλογοι, ενώ ο φωτισμός και οι ήχοι συνθέτουν ένα φανταστικό σύμπαν τρόμου, όπου ακόμα κι ένας ήχος στο βάθος μπορεί να προκαλέσει ανατριχίλα.

Η θεατρική παράσταση «2:22 Ghost Story» δεν είναι ένα ακόμα θρίλερ με φαντάσματα. Είναι μια ιστορία για την απώλεια, τον φόβο, την πίστη και τη σχέση μας με το ανεξήγητο. Είναι ένα έργο που θέτει το ερώτημα: Πόσο είμαστε διατεθειμένοι να πιστέψουμε; Και τι γίνεται αν αποδειχθεί ότι όσα νομίζαμε πως ήταν μόνο στο μυαλό μας… ήταν τελικά αληθινά;

Είναι μια μελέτη πάνω στην πίστη, την αμφιβολία, τις σχέσεις, και τους φόβους που δεν τολμούμε να παραδεχτούμε ούτε στον εαυτό μας. Και όταν η μεγάλη ανατροπή έρθει, δεν είναι απλώς ένα θεατρικό εύρημα – είναι μια ηχηρή υπενθύμιση ότι πολλές φορές η αλήθεια… κρύβεται στο σκοτάδι.

Λένε πως τα φαντάσματα είναι οι σκιές όσων έμειναν πίσω και πως δεν εμφανίζονται σε όποιον δεν τα πιστεύει.

Η ερώτηση παραμένει: Είστε έτοιμοι να δείτε φαντάσματα; Αν όχι, ίσως να μην είστε έτοιμοι και για την αλήθεια.

Εισιτήρια: ΕΔΩ

Αυτή η κριτική στοχεύει να προβάλει τις κεντρικές αρετές της παράστασης και να ενθαρρύνει τους αναγνώστες να βιώσουν την εμπειρία από κοντά καθώς και να δείξει τις αδυναμίες αυτής.

Πηγή: Greekaffair.gr