Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Χριστούγεννα σήμερα, γεννήθηκε ο Χριστός, γεννήθηκε η αγάπη

Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι όταν ο άνθρωπος έχει μέσα του την αγάπη, δηλαδή τον Χριστό, ακόμη και αν δεν μπορεί να μιλήσει, έχει τη δυνατότητα να συνεννοηθεί με τα δισεκατομμύρια των λαών και με ανθρώπους κάθε ηλικίας. Όταν όμως απουσιάζει η αγάπη, μπορεί δυο άνθρωποι να βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλο να αισθάνονται την ίδια στιγμή απόμακροι.

Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει «κοντά « και «μακριά». «Την αγάπη του Χριστού δεν τη χωρίζουν αποστάσεις, γιατί ο Χριστός με την αγάπη Του τις καταργεί».

Ο Όσιος, στους Λόγους του προς τις μοναχές του Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος στη Σουρωτή, τόνιζε ότι η αγάπη του προς αυτές (και προς όλον τον κόσμο) είναι πνευματική και αγγελική, «οπότε οι αποστάσεις καταργούνται και η επαφή θα υπάρχει μαζί σας και σε αυτήν τη ζωή από μακριά και στην άλλη που είναι ακόμη πιο μακριά, γιατί και εκείνη η απόσταση θα είναι πολύ κοντινή, αφού μας ενώνει η Αγάπη, ο Χριστός».

Για να καταλάβει ο άνθρωπος αν διαθέτει αληθινή αγάπη θα πρέπει να εξετάσει αν αγαπά όλους τους ανθρώπους το ίδιο και αν όλους τους θεωρεί ανώτερους από τον εαυτό του.

Είναι όπως η μητρική αγάπη, όπου η μάνα αγαπά τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. όσοι έχουν την πνευματική αγάπη αγαπούν δίχως να σκέφτονται αν τους αγαπούν οι άλλοι, ούτε ζητούν από τους άλλους να τους αγαπήσουν. Θέλουν να δίνουν και να δίνονται, και τελικά αγαπιούνται από όλους.  Πάνω από όλα όμως αποκτούν «συγγένεια» με τον Θεό. Όπως έλεγε ο Άγιος, αν κάποιος αγαπά τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους, οφείλει να γνωρίζει ότι δεν βιώνει το πνεύμα του Χριστού.

Όταν οι άνθρωποι αποκτήσουν γνήσια αγάπη και εκβάλουν τον εαυτό τους από την αγάπη τους, τότε ο ένας εισχωρεί στον άλλον και όλοι είναι ενωμένοι εξαιτίας της αγάπης του Χριστού.

Μέσα στον Χριστό λύνονται όλα τα προβλήματα, γιατί η αγάπη του Χριστού διαλύει τα προβλήματα.

Στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας ήθελε να βλέπουμε τον Χριστό. Ό,τι καλό κάνουμε προκειμένου να αναπαύσουμε τον αδελφό μας απευθύνεται προς τον Κύριο. «ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ.25, 40). Εφ΄σοσον ο Θεός μας έδωσε άφθονες δωρεές και δεν επέτρεψε να ταλαιπωρηθούμε, πρέπει να πονέσουμε για τον πλησίον μας που ταλαιπωρείται. Ερχόμενοι στη θέση του άλλου βοηθούμαστε πολύ στο να εισέλθει στη ζωή μας η εσωτερική καλοσύνη, η αγάπη, ο πόνος, η ταπείνωση και η ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό. Εάν έλθουμε στη θέση ακόμα και αυτού του φιδιού και το πονέσουμε, εκείνο θα το διαισθανθεί και θα μας πλησιάσει αμέσως φιλικά.

Η ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό θα γίνει περισσότερη, γιατί μας τίμησε με την εικόνα Του και δεν μας έκανε φίδια.

Όταν κανείς αγαπάει όλους τους ανθρώπους και υποφέρει για τις συμφορές τους, ο Θεός δεν επιτρέπει να υποφέρει από δική του συμφορά.

Αυτός που αδιαφορεί για τον εαυτό του προσελκύει το ενδιαφέρον του Θεού και των συνανθρώπων του. Για να αυξηθεί η αγάπη που διαθέτει ο άνθρωπος, θα πρέπει αυτός να δώσει αγάπη. Αναλόγως με την αγάπη που προσφέρεις , τόση θα πάρεις από τους γύρω σου. Αν δεν δώσεις αγάπη, δεν θα λάβεις.

Όποιος δεν δίνει έστω και λίγη αγάπη, έλεγε, μοιάζει με εκείνον που έχει το χέρι του γεμάτο σπόρους αλλά δεν σπέρνει. Μοιάζει με τον πονηρό δούλο της παραβολής του Κυρίου, που έκρυψε στη γη το τάλαντό που του δόθηκε.

Ο Χριστιανός δεν πρέπει ποτέ να φαντάζεται, αλλά να έχει αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Επίσης, καλό είναι να μην ελέγχει μπροστά στους άλλους εκείνον που αμάρτησε ή αν μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, γιατί τότε δεν εμφορείται από Πνεύμα Θεού. Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη, διαφέρει δηλαδή από τον τρόπο των νομικών.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Η ζωή και το έργο του» του θεολόγου Γεωργίου Ν. Φουκαδάκη, εκδόεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, Αθήνα 2017

πηγη 7nea.gr