Άγιος Παΐσιος: Oι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του θεού
Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκονται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος..”
ΤΈΣΣΕΡΑ ΣΤΆΔΙΑ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΔΙΚΊΑΣ.
Σε χτυπάει λ.χ.κάποιος άδικα:
Αν βρίσκεσαι στο πρώτο στάδιο το ανταποδίδεις.
Αν βρίσκεσαι στο δεύτερο στάδιο, νιώθεις μέσα σου πολύ μεγάλη ταραχή, αλλά συγκρατιέσαι και δεν μιλάς.
Στο τρίτο στάδιο δεν ταράζεσαι.
Και στο τέταρτο νιώθεις πολλή χαρά, μεγάλη ψυχική αγαλλίαση.
Όταν αδικείται κάποιος και αποδεικνύει ότι δεν φταίει, δικαιώνεται και ικανοποιείται.
Τότε νιώθει μια κοσμική χαρά.
Αν όμως αντιμετωπίζει την αδικία πνευματικά, με καλό λογισμό και δεν φροντίζει να αποδείξει την αθωότητα του, αισθάνεται πνευματική χαρά.
Δηλαδή τότε έχει μέσα του την θεϊκή παρηγοριά και κινείται στον χώρο της δοξολογίας.
Ξέρετε τί χαρά έχει μια ψυχή, αν αδικηθεί και δεν δικαιολογηθεί,
για να της πουν μπράβο ή συγγνώμη;
Και χαίρεται περισσότερο τώρα πού αδικείται, παρά αν δικαιωνόταν.
Όσοι φθάνουν σε τέτοια κατάσταση, θέλουν να ευχαριστήσουν αυτόν πού τους αδίκησε για την χαρά πού τους έδωσε σ ’αυτήν την ζωή, αλλά και για την αιώνια πού τους εξασφάλισε.
