Κακοποίηση: «Δεν το ήθελε, το έκανε πάνω στα νεύρα του/της – Γιατί το κάνεις τόσο μεγάλο θέμα;»
Δυο φράσεις που όλοι μας έχουμε ακούσει, ίσως και να έχουμε πει στη ζωή μας. Σε μια κοινωνία στερεότυπων, taboo και προκαταλήψεων που οδηγούν σε αρνητικές διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων, η λέξη κακοποίηση αποτελεί μείζονος σημασίας και κάνει την εμφάνιση της με διάφορες μορφές.
Πόσες φορές περάσαμε δίπλα από μια μάνα που φώναζε το παιδί της στη μέση του δρόμου αλλά δεν είπαμε τίποτα;
Γιατί άλλωστε «δεν είναι δουλειά μας, δεν είναι παιδί μας!»
Πόσες φορές βλέπουμε ζευγάρια να καυγαδίζουν, ακούμε γείτονες να ουρλιάζουν στο διπλανό διαμέρισμα αλλά εμείς σιωπούμε γιατί «δεν είναι δουλειά μας».
Τελικά ποια είναι η υποχρέωση μας;
Όλοι γνωρίζουμε το σωστό και το λάθος, όλοι όμως σιωπούμε σε αυτό όταν συμβαίνει. Πόσο μάλλον όταν συμβαίνει σε εμάς τους ίδιους. Η κακοποίηση έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις και είναι αξιοσημείωτο πως τόσο το θύμα όσο και ο θύτης δεν μπορούν να αντιληφθούν την σοβαρότητα και επικινδυνότητα που μπορεί να κρύβεται πίσω από τα λόγια και τις πράξεις.
Τι ορίζουμε ως κακοποίηση όμως; Πόσο ένας «τσακωμός» παραμένει τσακωμός και δεν καταλήγει σε κακοποίηση;
Σε μια έρευνα που συμμετείχαν φοιτητές και φοιτήτριες, κλήθηκαν να περιγράψουν τις λέξεις Αγάπη Βία, Χωρισμός.
Κάποιες ενδεικτικές απαντήσεις για την Αγάπη ήταν γονείς, χάδι, τρυφερότητα, όνειρα, ελευθερία, ανάσα αλλά και πόνος. Η Βία περιεγράφηκε ως πόνος, χειραγώγηση, φθορά, υποβιβασμός, εξευτελισμός, φόβος, ενοχή.
Τέλος ο Χωρισμός χαρακτηρίστηκε ως το κλείσιμο ενός κύκλου, πόνου αλλά και μιας νέας αρχής, ανακάλυψη του εαυτού, ψυχρότητα και φθορά. Αυτό όμως που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι συνέδεσαν και τις τρεις λέξεις με την έννοια του πόνου.
Έτσι λοιπόν αξίζει να αναρωτηθούμε γιατί να νιώθουμε πόνο;
Από ψυχολογικής άποψης η εμπειρία της κακοποίησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα ισχυρό σύμπλεγμα συναισθημάτων, πόνου, φόβου, οργής, ντροπής, ενοχών και θλίψης, που συνοδεύουν το άτομο και στην ενήλικη ζωή, ακόμα και αν κάποιες φορές δεν το καταλαβαίνει.
Πολλές φορές, οι άνθρωποι που έχουν κακοποιηθεί έχουν ευμετάβλητη διάθεση – αναστατώνονται υπερβολικά, ξεσπούν σε κλάματα ή εξαγριώνονται.
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν άνθρωποι που για να διαχειριστούν όλα τα επώδυνα συναισθήματα αναφορικά με την κακοποίηση που έχουν υποστεί, γίνονται εκείνοι που κακοποιούν στις μετέπειτα σχέσεις τους.
Κάποιες φορές, εκδηλώνουν μια επιθετικότητα απέναντι στους υπόλοιπους ανθρώπους, απολαμβάνουν να τους βλέπουν να υποφέρουν, να τους εκμεταλλεύονται ή να τους προσβάλλουν. Όλα τα παραπάνω σε μεγάλο ποσοστό έχουν βάση στη παιδική ηλικία ειδικά όταν έχουν βιώσει εμπειρίες λεκτικής, σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλές φορές είναι δύσκολο το άτομο που κακοποιείται να αναζητήσει βοήθεια γιατί σε υπάρχει ο φόβος. Φόβος απέναντι στο θύτη, φόβος της απόρριψης και της κριτικής, ότι δεν θα γίνει πιστευτό ή ακόμα θεωρεί τον εαυτό του υπερβολικό.
Και τελικά μπορεί ένα άτομο να ξεπεράσει αυτό που έχει βιώσει;
Μπορεί να αγαπήσει ξανά τους ανθρώπους , μπορεί να εμπιστευτεί ότι δεν θα του συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο; Η απάντηση είναι θετική μεν, αρκεί να δεχτεί και να πιστέψει ότι μπορεί να το κάνει. Να αποδεχτεί όλα όσα έχει βιώσει. Όλα όσα έχει νιώσει, όλα όσα έχει θεωρήσει ότι είναι φυσιολογικά άλλα εν τέλει είναι εκείνα που αποδείχθηκαν άκρως βλαπτικά και καταστροφικά για την ψυχοσύνθεση του και την υγεία του, σωματική και ψυχική.
Γι’αυτό λοιπόν αν έχεις κακοποιηθεί και εσύ, αν νιώθεις ότι κανείς δεν μπορείς να σε καταλάβει και να σε βοηθήσει, εάν φοβάσαι να μιλήσεις γιατί κάποιος σε έκανε να νομίζεις ότι είσαι κατώτερος και ότι δεν έχεις το δικαίωμα να ζεις μια φυσιολογική ζωή όπως σου αξίζει , τώρα είναι η ώρα να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου.
Μην αφήνεις κανέναν άνθρωπο να σε χειραγωγεί, να σε μεταχειρίζεται σαν ένα άψυχο ον, να σε υποβιβάζει και πόσο μάλλον να σε κακοποιεί με οποιονδήποτε τρόπο.
Αξίζεις να ζήσεις, αξίζεις να είσαι ευτυχισμένος η, αξίζεις να αγαπάς και να αγαπιέσαι με τον πιο υγιή τρόπο.
Μην αργείς γιατί η ζωή δεν θα είναι εκεί να σε περιμένει! Μίλα και Ζήσε !
Γράφει η Ψυχολόγος, Καλλιόπη Πατρίκαλου
ΧΡΉΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
ΓΡΑΜΜΉ SOS 15900 (κακοποίηση γυναικών)
ΓΡΑΜΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ 801 11 16000 (ενδοοικογενειακή βια)
Εθνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056
Κέντρο της Άμεσης Δράσης – 100
Πηγή φωτογραφίας: Era Domi (φοιτήτρια κοινωνιολογίας)
Πηγη www.greekaffair.news
