Είδαμε την παράσταση: «Ορέστεια» – Κριτική Θεάτρου
Η καλοκαιρινή περιοδεία της παράστασης «Ορέστεια» συνεχίζεται με απόλυτη επιτυχία και συνεχόμενες sold out παραστάσεις.
Το Greekaffair παραβρέθηκε στο αρχαίο θέατρο Δίον και παρακολούθησε την παράσταση.
Η «Ορέστεια» από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Θεόδωρου Τερζόπουλου, ήταν ένα αληθινό καλλιτεχνικό γεγονός που κατάφερε να καθηλώσει το κοινό στο κατάμεστο αρχαίο θέατρο του Δίον, ακόμα και όταν η βροχή άρχισε να πέφτει σταδιακά από τα μισά της παράστασης. Κανείς δεν έφυγε. Ήταν σαν ο ίδιος ο καιρός να συμμετείχε στην αρχαία τραγωδία, ενισχύοντας την ένταση και το δράμα της σκηνής.
Η εξαιρετική σκηνοθεσία
Ο Τερζόπουλος, με την εξαιρετική σκηνοθεσία του, κατάφερε να δώσει νέα πνοή στην τριλογία του Αισχύλου, εστιάζοντας στο διαχρονικό θέμα της εκδίκησης και της δικαιοσύνης. Η Ορέστεια αφηγείται την αιματηρή ιστορία της κατάρας των Ατρειδών, ξεκινώντας από τη θυσία της Ιφιγένειας και τον φόνο του Αγαμέμνονα από την Κλυταιμνήστρα στην τραγωδία “Αγαμέμνων”, συνεχίζοντας με την εκδίκηση του Ορέστη στην τραγωδία “Χοηφόροι” και καταλήγοντας στην τραγωδία “Ευμενίδες” όπου η σύγκρουση μεταξύ της παλιάς και της νέας δικαιοσύνης βρίσκει τελικά τη λύση της.
Η παράσταση αναδείκνυε τον σύγχρονο απόηχο αυτής της αιώνιας ιστορίας, δημιουργώντας συνδέσεις με τους σημερινούς πολέμους, τη φρίκη της Γάζας της Ουκρανίας και τις τραγικές ιστορίες των μεταναστών που παλεύουν για τη ζωή τους. Η βία, η απώλεια και η αέναη αναζήτηση δικαίωσης παραμένουν ζητήματα που στοιχειώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο Τερζόπουλος επιδέξια έφερε αυτές τις σύγχρονες προεκτάσεις στο προσκήνιο, υπογραμμίζοντας πόσο επίκαιρη είναι η αρχαία τραγωδία.
Ο χορός
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Χορό, ο οποίος ήταν ρυθμικός, απόλυτα συγχρονισμένος και με μοναδική πλαστικότητα στις κινήσεις του. Ο Χορός δεν ήταν απλώς σχολιαστής των γεγονότων, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που ανέπνεε και συντονιζόταν με την κάθε πράξη. Η σωματική έκφραση των ηθοποιών, τα έντονα βλέμματα, οι σχεδόν υπνωτικές κινήσεις και οι φωνητικές τους παρεμβάσεις δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα που συνδύαζε το αρχαίο με το σύγχρονο, το τελετουργικό με το ανθρώπινο.
Η σκηνοθετική ματιά του Τερζόπουλου δεν άφησε τίποτα στην τύχη, χτίζοντας μια παράσταση με έντονη εικαστικότητα και συμβολισμό. Τα έντονα κόκκινα φώτα και η σκοτεινή ατμόσφαιρα ενίσχυσαν την τραγικότητα της πλοκής, ενώ η λιτή σκηνογραφία επέτρεψε στους ηθοποιούς να ξεχωρίσουν, αναδεικνύοντας τις ερμηνείες τους.
Η Ορέστεια στο αρχαίο θέατρο του Δίον δεν ήταν απλώς μια θεατρική παράσταση. Ήταν ένα ταξίδι στον χρόνο και στον ανθρώπινο ψυχισμό, μια αναζήτηση της δικαιοσύνης και της ειρήνης σε έναν κόσμο που ακόμα βυθίζεται στη βία. Ήταν μια υπενθύμιση ότι το θέατρο μπορεί να μας συγκλονίσει, να μας κάνει να σκεφτούμε, και τελικά να μας ενώσει, παρά τη βροχή και τις αντιξοότητες.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Γιατί η Ορέστεια συνεχίζει να ασκεί τρομακτική έλξη; Μια πιθανή απάντηση θα μπορούσε να είναι επειδή στον άνθρωπο υπάρχει η ανάγκη για μια βαθύτερη σχέση με τον Μύθο. Ο μύθος της Ορέστειας είναι επικίνδυνος, ανήκει στον κόσμο του ανοίκειου και του παράξενου, προκαλεί τον τρόμο, επειδή αποκαλύπτει το ατίθασο, το βίαιο και τους νόμους του βάθους που δεν μπορούν να δαμαστούν. Η Κλυταιμνήστρα μας καλεί να σπάσουμε μαζί τον καθρέφτη, για να γεννηθεί από τα θραύσματά του μια νέα εφιαλτική εικόνα, που ωστόσο θα διατηρεί τις σκοτεινές ρίζες του μύθου.
Πρόθεσή μας είναι η μελέτη του βάθους του μύθου της Ορέστειας και η αναζήτηση του απρόβλεπτου, του ασυνήθιστου, του παράδοξου. Τα πρόσωπα προσφέρουν τα σώματά τους στο θυσιαστήριο του ανοίκειου, θέτουν διαρκή ερωτήματα και διλήμματα. Η αισθητική της παράστασης προκύπτει από τη δυναμική σχέση του Σώματος με τον Μύθο, τον Χρόνο και τη Μνήμη. Θέτουμε ξανά το θεμελιώδες οντολογικό ερώτημα «περί τίνος πρόκειται», ένα ερώτημα που δεν επιδέχεται οριστικές απαντήσεις, αλλά διαρκώς μας ενεργοποιεί προς την κατεύθυνση της ολοένα βαθύτερης έρευνας της ρίζας του ήχου, της λέξης, των πολλαπλών διαστάσεων του ανθρώπινου αινίγματος και της ανακατασκευής ενός νέου Μύθου.
Θεόδωρος Τερζόπουλος
Η Ορέστεια από το Εθνικό Θέατρο
Η Ορέστεια έχει παρουσιαστεί από το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο πέντε φορές μέχρι σήμερα: το 1954 και το 1959 σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, το 1972 σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη, το 2001 σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου και το 2019 με την Ιώ Βουλγαράκη, τη Λίλλυ Μελεμέ και τη Γεωργία Μαυραγάνη, που σκηνοθέτησαν τα έργα Αγαμέμνων, Χοηφόροι και Ευμενίδες αντίστοιχα, στην πρώτη τους σκηνοθετική παρουσία στην Επίδαυρο.
Πρόγραμμα Περιοδείας (SOLD OUT)
04/09 21:00 Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
05/09 21:00 Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
08/09 21:00 ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – Ειρήνη Παπά
11/09 21:00 ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – Ειρήνη Παπά
13/09 21:00 ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – Ειρήνη Παπά
14/09 21:00 ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – Ειρήνη Παπά
Προπώληση εισιτηρίων περιοδείας: ticketservices.gr | 2107234567 | Στοά Πεσμαζόγλου (Πανεπιστημίου 39)
Τιμές εισιτηρίων περιοδείας
20€ ΚΑΝΟΝΙΚΟ, 15€ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΑΝΩ ΤΩΝ 65 ΕΤΩΝ, 10€ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ,
ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΑΜΕΑ
Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr
Διάρκεια: 200΄
