Αν δεν μειωθούν οι εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τα είδη που ζουν στους ωκεανούς μπορεί να αποδεκατιστούν μέχρι το 2300, όπως είχε γίνει με μια παρόμοια μαζική εξαφάνιση πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια, προειδοποιεί μελέτη που δημοσιεύτηκε στην έγκυρη επιστημονική επιθεώρηση Science.

Ο περιορισμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους 2 βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τη προβιομηχανική εποχή θα απέτρεπε ένα τέτοιο καταστροφικό σενάριο, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μοντέλα που αναλύουν τη σχέση μεταξύ της υπερθέρμανσης, της μείωσης της ποσότητας οξυγόνου στο νερό ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής και της ποσότητας οξυγόνου που είναι αναγκαία για την επιβίωση των ειδών.

Τα αποτελέσματα είναι πολύ ανησυχητικά. Αν συνεχίσουν να αυξάνονται οι εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου στον πλανήτη, οι ωκεανοί μπορεί να βιώσουν μέχρι το 2300 μια μαζική εξαφάνιση ειδών, συγκρίσιμη με εκείνη της Πέρμιας περιόδου, της τελευταίας περιόδου της Παλαιοζωικής εποχής.

Κατά την Πέρμια περίοδο η βιοποικιλότητα στις θάλασσες μειώθηκε στο ελάχιστο, λόγω του καταστροφικού συνδυασμού της αύξησης της θερμοκρασίας και της μείωσης του οξυγόνου στους ωκεανούς. Με βάση αυτό το σενάριο, τα περισσότερα είδη θα χάνονταν στις τροπικές ζώνες, όμως πολλά θα μετανάστευαν σε άλλες περιοχές για να επιβιώσουν. Τα πολικά είδη θα εξαφανίζονταν μαζικά, αφού δεν θα είχαν πού να πάνε. Εάν η υπερθέρμανση περιοριζόταν στους 2 βαθμούς Κελσίου, θα μπορούσε να αποφευχθεί μια μαζική εξαφάνιση, εκτιμούν οι ειδικοί.

Η Συμφωνία του Παρισιού ορίζει ως στόχο να περιοριστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα και, αν αυτό είναι δυνατόν, στον 1,5 βαθμό. Ο στόχος αυτός «δεν είναι εφικτός» με τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει μέχρι τώρα οι χώρες, σύμφωνα με τους ειδικούς της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ.

Στο άρθρο που συνοδεύει τη μελέτη τους οι επιστήμονες σχολιάζουν ότι υπάρχει ακόμη χρόνος να ανατραπεί η τάση, επειδή οι εξαφανίσεις των θαλασσίων ειδών δεν είναι ακόμη τόσο εκτεταμένες όσο εκείνων της ξηράς. «Το πού ακριβώς βρίσκεται το μέλλον μας, στο χειρότερο ή το καλύτερο σενάριο, θα εξαρτηθεί από τις επιλογές που θα κάνει η κοινωνία», αναφέρουν.