Γίνε  και εσύ ο καλός σπορέας του θεού 

Γίνε και εσύ ο καλός σπορέας του θεού: Ο Κύριος ως ο Καλός σπορέας καλεί τον άνθρωπο να συμβάλλει στο έργο Του, να γίνει συνδημιουργός Του – Γράφει ο θεολόγος Γιώργος Φουκαδάκης 

«Σπείρε, σπείρε παντού το σιτάρι που σου δόθηκε.
Σπείρε στη γη την αγαθή, σπείρε και στην άμμο.
Σπείρε «παρά την οδόν», σπείρε στην πέτρα και στα αγκάθια.
Σπείρε οπουδήποτε, για να διατηρηθεί, να αυξηθεί και να φέρει καρπό έστω και
καθυστερημένα…
Το τάλαντο που σου δόθηκε μην το κρύψεις στη γη, για να μη σε τιμωρήσει ο Κύριος.
Δώσε το στους τραπεζίτες, οι οποίοι θα του προσθέσουν αξία». (Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Ο καλός σπορέας

«Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ. Καί ἐν τῶ σπείρειν αὐτόν»
(Λουκ. 8, 5) [Βλ. τη μουσικότητα της ελληνικής γλώσσας!].
Ο Κύριος ρίχνει τον σπόρο Του παντού, εκεί που κανένας άλλος γεωργός δε ρίχνει.
Γιατί κανείς άλλος δεν πάει να σπείρει κοντά στον δρόμο, στις πέτρες ή στα αγκάθια,
παρά μόνο στον καλλιεργημένο αγρό.

1. Ο σπόρος του Κυρίου έπεσε «παρά τήν ὁδὀν» και καθώς ήλθαν τα πουλιά τον
κατέφαγαν.

Όπως ο άνθρωπος που ακούει τον λόγο του Θεού αλλά δεν ενδιαφέρεται
να τον εννοήσει και αφήνει τον πονηρό να του τον αφαιρέσει από την καρδιά. «Πάνω
απ’ αυτόν τον ευρύχωρο δρόμο πετάνε πουλιά, αόρατα πουλιά, οι αντίπαλοι του
ανθρώπινου γένους, οι σκοτεινές δαιμονικές δυνάμεις, στην εξουσία των οποίων
βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι. Με προσοχή φροντίζουν να μην εμποδίζει τίποτα το
έργο τους και μόλις βλέπουν ότι ο άνθρωπος σταμάτησε και θέλει να σκεφτεί την
ψυχή του, αμέσως αυτά τα όρνια επιτίθενται στον άνθρωπο και αρπάζουν τον λόγο
του Θεού που μόλις είχε μπει στην καρδιά του» (Άγιος Λουκάς Κριμαίας).

2. Άλλος σπόρος έπεσε «ἐπί τά πετρώδη», όπου δεν είχε πολλή χώμα, ούτε βάθος
και ρίζα.

Είναι εκείνος που ακούει τον λόγο του Θεού και αμέσως τον δέχεται με
χαρά. Επειδή όμως δεν έχει ρίζα μέσα του, είναι πρόσκαιρος. Λείπει η προσοχή και η συνέπεια. Μια θλίψη ή ένας διωγμός, αμέσως κλονίζει, αφαιρεί την πίστη και
αποδιώχνει τον λόγο του Κυρίου.

3. Άλλος έπεσε «ἐπί τάς ακάνθας» και τα ακάνθια μεγάλωσαν και τον έπνιξαν.

Ο άνθρωπος που ακούει μεν τον λόγο του Θεού αλλά η μέριμνα αυτού του κόσμου και
η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγο, ο οποίος μένει άκαρπος.

4. Έπεσε όμως ο σπόρος και «ἐπί τήν γῆν τήν καλήν». Και η «καλή γη» έδωσε
καρπό εκατό, εξήντα, τριάντα.

Ο άνθρωπος άκουσε τον λόγο του Θεού, τον δέχθηκε και καρποφόρησε στην καρδιά του. «Τέτοια πρέπει να είναι η καρδιά μας, ανοιχτή στον Θεό. Να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής για να δεχθεί τον λόγο του Θεού. Να φυλάγετε αυτό τον λόγο όταν αφήνετε την εκκλησία και πηγαίνετε στα σπίτια σας, προσέχοντας να μη χαθεί το παραμικρό. Αυτό είναι δυνατόν μόνο για εκείνους που η καρδιά τους είναι σαν καλλιεργημένο χωράφι. Μετά χρειάζονται και οι βροχές για να ποτίζουν τον σπόρο και ο ήλιος για να τον ζεσταίνει. Τον σπόρο του Θεού να τον ποτίζετε με τα δάκρυά σας! Με τα δάκρυα της μετάνοιας. Να τον
θερμαίνετε με τα καλά σας έργα, με τα έργα της ευσπλαχνίας και της συμπάθειας
προς τον πλησίον» (Άγιος Λουκάς Κριμαίας).

Η κλήση στο έργο του Θεού

Ο Κύριος ως ο Καλός σπορέας καλεί τον άνθρωπο να συμβάλλει στο έργο Του, να
γίνει συνδημιουργός Του.

Ζητά από τον Αβραάμ να εξέλθει από τη γη του και τη συγγένειά του για μια άγνωστη χώρα, προετοιμάζοντας τη μεγάλη στιγμή του ερχομού του Υιού και Λόγου Του. Και εκείνος ανταποκρίνεται και Τον ακολουθεί. Είναι έτοιμος να θυσιάσει ακόμα και τον μονάκριβο γιο του. Ο απόγονός του Ιωσήφ ο πάγκαλος θα συγχωρέσει αυτούς που θέλησαν να τον σκοτώσουν και τον πούλησαν, για να γίνει «τύπος Χριστού». Ο Μωυσής θα προτιμήσει την κακοπάθειά με τον λαό του, από το να ονομάζεται γιος της θυγατέρας του Φαραώ και να έχει μια τρυφηλή ζωή. Οι Κριτές του Ισραήλ αγωνίστηκαν με τη δύναμή Του και νίκησαν βασίλεια. Οι Προφήτες με τη χάρη του Πνεύματος μίλησαν για τον ερχομό του Κυρίου. Μετά την Ενσάρκωση του Λόγου, οι μαθητές Του μετέδωσαν το μήνυμα της αγάπης σε όλο τον
κόσμο. Οι μάρτυρες της Εκκλησίας έχυσαν το αίμα τους για τον Χριστό και επάνω
τους οικοδομήθηκε η Εκκλησία. Άλλοι ήσαν «παιδιόθεν» κοντά Του, άλλοι προηγουμένως μεγάλοι διώκτες Του (Παύλος). Τίποτα δεν μπορεί να αποτελέσει
εμπόδιο για τον λόγο του Θεού, για να ανοίξει ο δρόμος για τη σωτηρία. Αυτό ίσχυσε
σε όλη την πορεία της Εκκλησίας, βεβαίως ισχύει και σήμερα.