«Η Λυσσασμένη Γάτα»: Κριτική Παράστασης

Το greekaffair.gr παρακολούθησε την παράσταση «Η Λυσσασμένη Γάτα» και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του μέσα από αυτήν την ανασκόπηση.

Κριτική: «Λυσσασμένη Γάτα» του Τενεσί Ουίλιαμς στο Θέατρο Αθηνά

Η σκηνοθεσία του Δημοσθένη Παπαδόπουλου στην «Λυσσασμένη Γάτα» του Τενεσί Ουίλιαμς προσφέρει μια καθηλωτική εμπειρία, αναδεικνύοντας με σπάνια ακρίβεια τις ψυχολογικές εντάσεις και τις σκοτεινές πτυχές των ανθρώπινων σχέσεων. Το έργο, το οποίο έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στη δραματουργία από το 1957, παραμένει επίκαιρο και αποκαλυπτικό, διερευνώντας θέματα που αγγίζουν τα βαθύτερα πάθη και τις κοινωνικές συμβάσεις.

Ερμηνείες που Συγκλονίζουν

Ο Πέτρος Λαγούτης στον ρόλο του Μπρικ, υποδύεται έναν παγιδευμένο άνδρα με εντυπωσιακή εσωτερικότητα, αποδίδοντας έναν χαρακτήρα παγιδευμένο στις δικές του αδυναμίες και στα τραύματα του παρελθόντος. Η ερμηνεία του αποτυπώνει με αφοπλιστική αυθεντικότητα την απόγνωση ενός άνδρα που μοιάζει ανήμπορος να απεγκλωβιστεί από τη σκιά των προσωπικών του δαιμόνων. Η αδράνεια και η αποξένωση του Μπρικ ζωντανεύουν μέσα από τις εκφράσεις και τις κινήσεις του Λαγούτη, που καταφέρνει να επικοινωνήσει αυτή τη βαθιά συναισθηματική κατάσταση ακόμα και με το βλέμμα του. Το κενό και η απελπισία καθρεφτίζονται στα μάτια του, δίνοντας μια σπαρακτική διάσταση στον ρόλο του «αόρατου» γιου που περιπλανάται σαν χαμένος ανάμεσα στους θεατές, καθιστώντας τη συναισθηματική του σύγχυση απόλυτα αισθητή.

Trending

Οσία Ελισάβετ η Θαυματουργή: Γιορτάζει σήμερα 24 Απρίλιου

Η Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ αποδίδει τη Μάγκι με μια μαγνητική και ακαταμάχητη παρουσία, φέρνοντας στη σκηνή έναν χαρακτήρα γεμάτο πάθος, φιλοδοξία και ακατάπαυστη ανάγκη για αγάπη και αποδοχή. Η ερμηνεία της αναδεικνύει τη βαθιά συναισθηματική πολυπλοκότητα της Μάγκι, μιας γυναίκας που παλεύει με σθένος να βρει τη θέση της σε έναν κόσμο όπου η ανειλικρίνεια και η υποκρισία κυριαρχούν. Το έντονο χρώμα του φορέματός της λειτουργεί ως σύμβολο της μοναδικότητας και της αποφασιστικότητάς της να ξεχωρίσει και να επιβληθεί.

Ο Γιάννης Βούρος, στον ρόλο του πατέρα του Μπρικ, προσφέρει μια βαθιά συγκινητική ερμηνεία, αποκαλύπτοντας την εύθραυστη φύση της ανθρώπινης θνητότητας και την επώδυνη διαδικασία της συμφιλίωσης με τον επερχόμενο θάνατο. Η παρουσία του γεμίζει τη σκηνή με έναν αέρα έντονης συναισθηματικής φόρτισης, καθώς αναμετράται με τις τελευταίες του στιγμές. Η Μαρία Κατσανδρή, ενσαρκώνοντας τη μητέρα, αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές του κοινού, παρουσιάζοντας μια γυναίκα που με τρυφερότητα και αποφασιστικότητα προσπαθεί να κρατήσει την οικογένειά της ενωμένη, παρά τις ανελέητες εντάσεις που την κατακλύζουν. Οι δυο τους, ως εξαιρετικά καταξιωμένοι και αγαπητοί ηθοποιοί, παραδίδουν ερμηνείες που αιχμαλωτίζουν το κοινό, καθηλώνοντας με τη συναισθηματική τους ειλικρίνεια και την αξεπέραστη υποκριτική τους δεινότητα.

Τον θίασο ολοκληρώνει ο Κώστας Ανταλόπουλος, ο οποίος υποδύεται τον Κούπερ, τον μεγαλύτερο αδελφό του Μπρικ, ενσαρκώνοντας με δεξιοτεχνία έναν χαρακτήρα που ενσαρκώνει τις εντάσεις και τις συγκρούσεις που πυροδοτεί η απληστία και η ακατάπαυστη δίψα για εξουσία μέσα στην οικογένεια. Η Μένη Κωνσταντινίδου, ως η χειριστική και γεμάτη ζήλια σύζυγός του, αποδίδει με ιδιαίτερη ένταση τη σύγκρουση ανάμεσα στη δολιότητα και την ανειλικρίνεια, λειτουργώντας ως άμεσο αντίβαρο στη βαθιά ευάλωτη και ειλικρινή φιλοδοξία της Μάγκι. Οι ερμηνείες τους είναι εξαιρετικές, εμπλουτίζοντας την παράσταση με πολυπλοκότητα και δυναμισμό, αναδεικνύοντας τις εσωτερικές αντιφάσεις και τις έντονες ψυχολογικές εντάσεις που διατρέχουν το έργο.

Σκηνοθεσία και Σκηνική Απόδοση

Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος επιδεικνύει μια ευαίσθητη και διεισδυτική σκηνοθετική ματιά. Η λιτή αλλά έντονα εκφραστική σκηνοθεσία επιτρέπει στους θεατές να εστιάσουν στις συναισθηματικές συγκρούσεις και να νιώσουν μέρος του δράματος. Κάθε λεπτομέρεια, από τις κινήσεις μέχρι τις σιωπές, είναι επιμελημένη ώστε να ενισχύει τη δραματική ένταση.

Φωτισμός και Σκηνικά

Ο φωτισμός παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη του ψυχολογικού τοπίου του έργου. Με λαμπερές εκρήξεις φωτός που ξεπροβάλλουν από το σκοτάδι, ο σχεδιασμός φωτισμού αντανακλά τη σταδιακή αποκάλυψη της αλήθειας και τη διαρκή πάλη των χαρακτήρων να ξεφύγουν από το σκοτάδι της υποκρισίας.

Η παράσταση της «Λυσσασμένης Γάτας» στο Θέατρο Αθηνά ισορροπεί δεξιοτεχνικά ανάμεσα στην κατάθλιψη και τη φυγή, δημιουργώντας μια εμπειρία που παραμένει αξέχαστη. Με εξαιρετικές ερμηνείες, εμπνευσμένη σκηνοθεσία και ατμοσφαιρικό φωτισμό, αυτή η προσέγγιση του κλασικού έργου καταφέρνει να αγγίξει την ψυχή και να προβληματίσει. Μια παράσταση που αξίζει να δει κανείς, όχι μόνο για την καλλιτεχνική της αρτιότητα, αλλά και για τη βαθιά ανθρώπινη αλήθεια που αναδεικνύει.

Εισιτήρια: ΕΔΩ 

Αυτή η κριτική στοχεύει να προβάλει τις κεντρικές αρετές της παράστασης και να ενθαρρύνει τους αναγνώστες να βιώσουν την εμπειρία από κοντά.