Η Μεγάλη Εβδομάδα των Θείων Παθών : Μια εβδομάδα κατάνυξης και θρησκευτικού μεγαλείου
Το Πάσχα αποτελεί τη μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας. Αποτελεί μια κινητή γιορτή που εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου.
Με το Πάσχα εορτάζεται η Ανάσταση του Κυρίου που συμβολίζει τη μετάβαση από τη ζωή στο θάνατο, αλλά και τη μελλοντική ανάσταση της δικής μας ταπεινής υπόστασης. Της Ανάστασης του Κυρίου προηγείται μια εβδομάδα Παθών, όπου ο Θεός γίνεται άνθρωπος και ταπεινώνεται για τη σωτηρία μας.
Τη Μεγάλη Δευτέρα η Εκκλησία μνημονεύει, μεταξύ άλλων, τον Ιωσήφ, τον αγαπητό υιό του Ιακώβ, τον οποίο πούλησαν τα αδέλφια του σε εμπόρους από την Αίγυπτο. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτεια του τον ίδιο τον Χριστό και τα Πάθη του. Την ίδια ημέρα διαβάζεται στην εκκλησία και η παραβολή της καταραμένης συκιάς από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Σύμφωνα με την παραβολή ο Κύριος στο δρόμο του προς την Ιερουσαλήμ είδε μια συκιά και καθώς πεινούσε θέλησε να φάει ένα σύκο. Το δέντρο όμως, παρά το γεγονός ότι ήταν πλούσιο στο φύλλωμά του, δεν είχε επάνω του σύκα. Τότε την καταράστηκε λόγω ακαρπίας και ξεράθηκε. Η συκιά συμβολίζει τη ζωή του Ισραηλίτικου λαού που ήταν φαινομενικά ενάρετοι, αλλά στην πράξη άκαρποι από καλά έργα. Το νόημα της παραβολής είναι πως κάθε άνθρωπος ξεχωριστά πρέπει να έχει ως στόχο να καλλιεργεί τη ψυχή του με αρετές και να μην την αφήνει άκαρπη.
Τη Μεγάλη Τρίτη στην Εκκλησία διαβάζονται η παραβολή των δέκα παρθένων και η παραβολή των ταλάντων, ενώ ψάλλεται και το τροπάριο της Κασσιανής. Η παραβολή των δέκα παρθένων αναφέρεται σε πέντε φρόνιμες παρθένες και σε πέντε μωρές, οι οποίες περιμένουν την έλευση του Νυμφίου. Οι φρόνιμες παρθένες είχαν προνοήσει να πάρουν μαζί τους επιπλέον λάδι μήπως και τυχόν το χρειάζονταν, ενώ από την άλλη οι μωρές παρθένες δεν είχαν προνοήσει για κάτι τέτοιο. Επειδή ο Νυμφίος αργούσε να έρθει οι δέκα παρθένες αποκοιμήθηκαν. Όταν λοιπόν ακούγεται το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός», οι φρόνιμες παρθένες, χρησιμοποιώντας το επιπλέον λάδι που είχαν, σπεύδουν να τον προϋπαντήσουν, ενώ οι μωρές παρθένες , καθώς δεν είχαν επιπλέον λάδι να φωτίσουν το λυχνάρι τους, μένουν «εκτός νυμφώνος». Η παραβολή αυτή συμβολίζει την πίστη και την προνοητικότητα. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμοι για να υποδεχτούν τον Νυμφίο, δηλαδή τον Χριστό.
Η παραβολή των ταλάντων αναφέρεται σε ένα άρχοντα, ο οποίος προτού ξεκινήσει ένα μακρινό ταξίδι κάλεσε τους τρεις υπηρέτες του και τους μοίρασε τάλαντα. Στον πρώτο υπηρέτη έδωσε πέντε τάλαντα, στον δεύτερο δύο, ενώ στον τρίτο έδωσε ένα τάλαντο. Όταν επέστρεψε από το ταξίδι του κάλεσε και πάλι τους υπηρέτες του για να δει τι έκαναν τα τάλαντα που τους είχε δώσει. Ο πρώτος υπηρέτης, κατόπιν σκληρής δουλειάς, κατόρθωσε να διπλασιάσει το αρχικό ποσό του και να τα κάνει δέκα τα τάλαντα. Το ίδιο κατάφερε και ο δεύτερος υπηρέτης, δηλαδή να διπλασιάσει το αρχικό ποσό που του είχε δώσει ο κύριος του. Μόνο ο τρίτος υπηρέτης, καθώς δεν εργάστηκε καθόλου, δεν κατόρθωσε να αξιοποιήσει το ένα τάλαντο του. Μάλιστα κατηγόρησε τον κύριο του για αδικία, καθώς του είχε δώσει μόνο ένα τάλαντο. Με την παραβολή αυτή, ο Χριστός προτρέπει όλους τους ανθρώπους να αξιοποιούν τα τάλαντα, δηλαδή τα χαρίσματα που τους δίνονται από το Θεό όχι μόνο για το δικό τους όφελος, αλλά για το γενικότερο σύνολο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πολλά χαρίσματα και κάποιοι λιγότερα. Ανεξαρτήτως όμως το πόσα έχει ο καθένας η ουσία είναι να τα αξιοποιεί σωστά.
Το τροπάριο της Κασσιανής ψάλλεται το βράδυ της Τρίτης όμως αποτελεί τον όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης. Αναφέρεται στην αμαρτωλή γυναίκα που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρέθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε πραγματική αγάπη και πίστη στον Κύριο.
Την Μεγάλη Τετάρτη ακούγεται στην Εκκλησία ο όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης που αναφέρεται σε τέσσερα γεγονότα, τον Ιερό Νιπτήρα , το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Ιησού Χριστό, που αποτελεί μια έμπρακτη διδασκαλία της ταπείνωσης, τον Μυστικό Δείπνο, την Προσευχή του Κυρίου στο όρος των Ελαιών και την προδοσία του Ιούδα. Το Θείο δράμα βρίσκεται προς την κορύφωση του.
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής και στην εκκλησία διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια. Έχουμε την κορύφωση του Θείου δράματος , τελείται η ακολουθία των Παθών και βιώνουμε τα φρικτά Πάθη του Κυρίου με κορύφωση τη Σταύρωση Του. Είναι στιγμές μεγάλης κατάνυξης. Οι εικόνες του εικονοστασίου καλύπτονται με μαύρα υφάσματα ως ένδειξη πένθους.
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μια μέρα απόλυτου πένθους, αργίας και νηστείας. Το πρωί γίνεται ο στολισμός του Επιταφίου στις εκκλησίες, ενώ ψάλλονται οι Μεγάλες Ώρες που περιέχουν ψαλμούς, τροπάρια, αποστόλους, ευαγγέλια και ευχές. Το βράδυ της ίδιας μέρας ψάλλεται ο όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου σχετικά με την ταφή του Κυρίου και την Κάθοδο Του στον Άδη, ενώ γίνεται η περιφορά του Επιταφίου. Ακολουθεί ο Επιτάφιος Θρήνος.
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί έχουμε τη λεγόμενη «Πρώτη Ανάσταση» , δηλαδή το προανάκρουσμα της Ανάστασης και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από τη φθορά και το θάνατο. Το βράδυ του Σαββάτου τελείται η ακολουθία της παννυχίδος (αγρυπνία) και ψάλλεται ο όρθρος και η λειτουργία του Πάσχα. Έχουμε την Ανάσταση του Κυρίου, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός.
Κυριακή του Πάσχα τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης» , όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας. Μέσω της θυσίας Του, ο Χριστός μας έδειξε τον δρόμο για την αθανασία. Ο εσπερινός ονομάζεται της «Αγάπης» , επειδή ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε για την αγάπη των ανθρώπων.
Πηγη greekaffair.gr
