Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας: Το «Μοναστήρι του Έθνους»

Απέχει 6 χιλιόμετρα από την πόλη των Καλαβρύτων και η πρόσβαση είναι εξαιρετικά εύκολη, αφού το οδικό δίκτυο μέχρι εκεί δεν δημιουργεί κανένα εμπόδιο.

Η μονή χτίστηκε το 961 μ.Χ. από έναν ασκητή της μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Ορους, της οποίας στην αρχή ήταν μετόχι. Σύντομα, οι μοναχοί έφτασαν περίπου τους χίλιους και η νέα μονή ανεξαρτητοποιήθηκε διατηρώντας το όνομα της μητρικής μονής. Το 1585 πυρπολήθηκε από τους Τούρκους, και οι μοναχοί, όσοι γλύτωσαν από τη σφαγή, σκορπίστηκαν στα γύρω βουνά.

Ξανακτίστηκε το 1600 ενώ στη σημερινή της θέση κτίσθηκε πιθανώς το 1689, τρίκογχο, αγιορείτικου τύπου, κτίσμα πού διασώζει τοιχογραφίες. Η μονή Αγίας Λαύρας δοκιμάστηκε το 1715 (Β’ Τουρκοκρατία) και κυρίως στα Ορλωφικά, πυρπολήθηκε το 1826 από τον Ιμπραήμ, ανοικοδομήθηκε το 1828, με την ίδρυση νέου καθολικού τύπου «βασιλικής με τρούλο», ερειπώθηκε με το σεισμό της 24ης Ιουλίου 1844, για να κτισθεί και πάλι το 1850.

Ναζιστικά στρατεύματα το Δεκέμβριο του 1943 έκαψαν τη μονή, λεηλάτησαν τις αποθήκες και εκτέλεσαν τρεις μοναχούς, που δεν είχαν εγκαταλείψει το μοναστήρι. Οι μοναχοί που είχαν κρυφτεί λίγο πιο μακριά ξαναγύρισαν όταν είχαν απομακρυνθεί τα στρατεύματα, φέρνοντας μαζί τους τα κειμήλια και το λάβαρο που διέσωσαν και άρχισαν ξανά από την αρχή την επισκευή και ανοικοδόμηση. Το 1950, με προσφορές πιστών και ενίσχυση από το κράτος ανοικοδομήθηκε εξ’ ολοκλήρου.

Το Λάβαρο της Επανάστασης