Ο Διαμαντής Καραναστάσης σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης: «Όλοι είμαστε εν δυνάμει… κάτι. Αν έχεις δυναμώσει αρκετά, το βλέπεις πιο άφοβα»

Το greekaffair.gr και ο δημοσιογράφος Κυριάκος Τσικορδάνος συνάντησαν το ταλαντούχο ηθοποιό Διαμαντή Καραναστάση στο θέατρο Κιβωτός  για να πραγματοποιήσουν μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.

Λίγα λόγια για τον Διαμαντή Καραναστάση

 

Διαμαντή, είσαι ένα παιδί της επαρχίας. θα ήθελα να πιάσουμε λίγο το νήμα της ζωής σου από την αρχή και να μας πεις πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Έχεις θετικές ή αρνητικές αναμνήσεις;

Ναι, ναι.. μεγάλωσα στη Λάρισα! Μόνο όμορφα πράγματα έχω να θυμάμαι από τα παιδικά και σχολικά χρόνια. Αναμνήσεις και σχέσεις και ατέλειωτες βόλτες και ελευθερία και σινεμά μόνος και το Θεσσαλικό εκεί και ο πατέρας μου να μου κρατάει το χέρι και η μάνα μου να με περιμένει και φίλοι καλοί και ακριβοί, που διαμορφώσαμε ο ένας τον άλλο και καταφέραμε να είμαστε πιο δεμένοι τώρα από τότε! Είναι η περιουσία μου.

Από μικρός, τι έλεγες στους γονείς σου, στους φίλους σου, ότι θα ήθελες να γίνεις, όταν μεγαλώσεις;

Μικρός έλεγα θα γίνω ηθοποιός. Είναι δηλωμένο καθαρά και πολύ… αποφασιστικά στο σχολικό λεύκωμα του δημοτικού μου σχολείου!! Το κράτησα μέσα μου για πολλά χρόνια, πέρασα στο Πολυτεχνείο, ήρθα Αθήνα και έβαλα μπροστά άμεσα το παιδικό μου όνειρο. Νομίζω οι περισσότεροι το μάθανε αφού είχα τελειώσει τη σχολή και έκλεισα την πρώτη μου δουλειά.

Θα ήθελα να μείνεις λίγο ακόμα στην παιδική σου ηλικία για να σε ρωτήσω πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου την εποχή εκείνη; Ζωηρό και ανήσυχο ή ένα εντελώς ήρεμο παιδί;

Ωραία ερώτηση… όπως το σκέφτομαι τώρα που με ρωτάς ήμουν πολύ ζωηρός και ανήσυχος και… “μαμούνης” με όλα. Και ταυτόχρονα ήρεμος και ντροπαλός και κλειστός, πολλές στιγμές. Ήμουν πολύ από όλα.

Διαμαντή  ποια ήταν η  ατμόσφαιρα στο σπίτι στην παιδική σου ηλικία και αργότερα στην εφηβεία; Ήταν αυστηροί οι γονείς μαζί σου υπήρχε καταπίεση και πειθαρχία;

Ήμουν τυχερός με τους γονείς μου. Μεγάλωσα μέσα σε μεγάλη ελευθερία και πολλή αγάπη. Μου μάθανε να ανοίγω τα φτερά μου, να κατανοώ και να εξηγώ τον κόσμο, την τέχνη, τη ζωή. Με τον πατέρα μου ήμασταν φίλοι. Τον έχασα πρόσφατα και μου λείπει αδιανόητα πολύ.

Έχεις μεγαλώσει στην Λάρισα. Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείς από εκείνη την εποχή – αλάνες, γειτονιές, βινύλια και κασέτες; Ή προτιμάς την σημερινή εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας με τα κινητά και τα tablet και τους παιδότοπους; Ποια εποχή θεωρείς ήταν καλύτερη για τον άνθρωπο; Ισχύει εδώ το ρητό που λέει ο λαός  κάθε πέρυσι και καλύτερα; 

Κοίτα… έχω δύο παιδιά, 11 κ 8 ετών. Κοιτάω να πηγαίνουμε και να αράζουμε σε αλάνες, να γυρνάμε και να γνωρίζουμε τον κόσμο και φυσικά παίζουν με τα βινύλια μου συνέχεια… Έχουν και πολλά δικά τους πια! Και όταν είμαστε στο στούντιο μου, χειρίζονται πια τα μηχανήματα περίπου όπως εγώ!! Κάθε εποχή έχει τη μαγεία της, αρκεί να έχεις το νου σου, να μη σε παρασύρει.

Ο Διαμαντής σε ποια ηλικία άρχισε να ωριμάζει και να παίρνει τη ζωή στα χέρια του;

Να ωριμάζει ο Διαμαντής… δε νομίζω!! Ακόμη το παλεύω!

Τη ζωή στα χέρια μου τώρα… νομίζω όταν έφυγα από τη Λάρισα και το σπίτι μου τότε, ή μάλλον λίγο πριν, τη χρόνια που έδωσα τις πανελλήνιες και μετά, ξεκίνησε ο προσωπικός μου αγώνας, που πηγαίνει μάχη-μάχη, μέρα-μέρα!

Το μικρόβιο με το θέατρο και την υποκριτική το καλλιεργούσες μέσα σου από πολύ μικρός;

Ναι… ναι!! 

Πριν αποφασίσεις να γίνεις ηθοποιός, είχες στο μυαλό σου κάποιον άλλον επαγγελματικό προσανατολισμό;

Όλοι νομίζω μεγαλώνοντας περνάμε από διάφορες φάσεις. Όταν ήρθε η στιγμή και βρέθηκα στο σταυροδρόμι, ακολούθησα το ένστικτό μου, στο παιδικό μου όνειρο, χωρίς δικαιολογίες και χωρίς πολλή σκέψη. 

Μάλλον, με πολύ ρίσκο και κόστος.

Στο χώρο της υποκριτικής και τις σκηνοθεσίας, τι ήταν αυτό που άγγιξε και σε μάγεψε τόσο πολύ ώστε να  αποφασίσεις να ασχοληθείς τόσο επισταμένα;

Δεν έχω απάντηση σε αυτό. Μπορώ αν θες να το ζωγραφίσω…

Διαμαντή αυτό το καιρό πρωταγωνιστείς σε ένα από τα κορυφαία ψυχολογικά θρίλερ που έχουν γραφτεί ποτέ για το θέατρο, «Το Τέλειο Έγκλημα». Μίλησε μας λίγο για τον ήρωα που υποδύεσαι πάνω στην σκηνή του θεάτρου Κιβωτός; 

Ο Τόνυ Γουέντις έχει ένα εξαιρετικό και σπάνιο χαρακτηριστικό. Σχεδιάζει κάτι που θεωρεί τέλειο και στη συνέχεια, όταν αρχίζουν να συμβαίνουν τα απρόοπτα, οι απρόβλεπτες καταστάσεις, αναβαθμίζει συνεχώς κάθε φορά το σχέδιο του, αξιοποιώντας αυτές ακριβώς τις απρόβλεπτες καταστάσεις.

Είναι πολύ σύνθετος ήρωας, αν σκεφτείς και ότι αυτό που έχει σχεδιάσει δεν είναι κάτι απλό αλλά… η δολοφονία της γυναίκας του!

Έφτιαξα έναν κόσμο γύρω από αυτόν και τη ζωή του από την παιδική του ηλικία, τα βιώματα, τη μόρφωση, τους φίλους, την καταγωγή, όλα.

Αυτό είναι που με ακολουθεί και με οδηγεί στη σκηνή. 

Την πρώτη φορά που έπιασες το κείμενο στα χέρια σου και το διάβασες, ποια ήταν τα συναισθήματα που ένιωσες και ποιες οι εικόνες που σου ήρθαν στο μυαλό;

Θα σου πω τι είπα ακριβώς στη Φρόσω (Λύτρα) όταν το διάβασα… την ταινία τη θυμόμουν ελάχιστα!

Της είπα, “μου φαίνεται ότι το συγκεκριμένο είδος, έχει προχωρήσει πολύ από τότε. Έχει κάνει άλματα για την ακρίβεια. Αλλά μου φαίνεται ο κατάλληλος καμβάς για να φτιάξουμε κάτι πολύ ωραίο και διαφορετικό”.

Με τη Φρόσω γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, έχουμε ξαναδουλέψει μαζί και γνωρίζω πολύ καλά τι κουβαλάει μέσα της και τι ιδιαίτερη καλλιτέχνης είναι. 

Νομίζω από το αποτέλεσμα ότι είχα δίκιο.

Θα Θεωρούσες  την παράσταση «Το Τέλειο Έγκλημα»  επίκαιρη στις μέρες μας; Πιστεύεις ότι μπορεί να επιτευχθεί σήμερα στις ημέρες μας το «Το Τέλειο Έγκλημα»;

Κάπως σου απάντησα για το επίκαιρο πριν. Πολύ συχνά ψάχνουμε να βρούμε επίκαιρα στοιχεία στις δουλειές που κάνουμε. Σε αυτή τη δουλειά, εμένα μου είναι παντελώς αδιάφορο! 

Από την άλλη δεν πιστεύω στην τελειότητα αλλά στη γοητεία της ατέλειας. Εκεί μοιάζουμε πολύ με τον ήρωα μου.

Προσωπικά έχει τύχει να βρεθείς μπλεγμένος κάποια στιγμή στην ζωή σου σε ένα ερωτικό τρίγωνο;

Ναι. Πλάκα είχε.

Ποια είναι η γνώμη σου για τον έρωτα; Αλλοιώνεται με τα χρόνια ή ανά πασά στιγμή και λεπτό μπορεί να αναθερμανθεί και να γίνει μια πύρινη φλόγα;

Είμαι καθαρά της δεύτερης σχολής. Θέλει πολλή προσπάθεια και μπορείς να κρατήσεις τη φλόγα ζωντανή και πολύ ζεστή, καυτή. Αλλά… it takes two to tango!!! 

Οι άνθρωποι ξεχνιούνται και αφήνονται και παρασέρνονται από την καθημερινότητα και τη σιγουριά. Και τότε σβήνει. Και αν σβήσει, πολύ δύσκολα ξανανάβει.

Ο ρόλος που υποδύεσαι στην παράσταση  ήταν ένας από τους ρόλος που αναζητούσες να υποδυθείς πάνω στο θεατρικό σανίδι;

Δεν αναζητώ τίποτα. Κάποιοι ρόλοι με γοητεύουν και θέλω να ασχοληθώ και να ασχοληθούν μαζί μου. Αυτός ήταν ένας τέτοιος.

Διαμαντή  θα ήθελα να σε ρωτήσω εάν μέσα από τον ήρωα  που υποδύεσαι στην παράσταση  «Το Τέλειο Έγκλημα»  βλέπεις κάποια στοιχεία του χαρακτήρα σου;  Εάν ναι, ποια είναι αυτά; 

Η διαδρομή που ακολουθώ σε κάθε ρόλο είναι να ψάξω να βρω τους δρόμους, τα μονοπάτια, να προσεγγίσω και να βρω όλα τα σημεία τομής τους με τον ήρωα μου. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ζύμωσης, ανασύρεις και ανακαλύπτεις στοιχεία του χαρακτήρα σου, την ίδια ώρα που προσαρμόζεις τον ήρωα, σε καινούργια και παλιά δεδομένα σου.

Όλοι είμαστε εν δυνάμει… κάτι. Αν έχεις δυναμώσει αρκετά, βλέπεις πιο άφοβα αυτό το “κάτι”.

Ο ήρωας που υποδύεσαι, ποιες ιδιαιτερότητες είχε σαν ρόλος και σε ποια σημεία του σε δυσκόλεψε αρκετά μέχρι να πιάσεις το επιθυμητό αποτέλεσμα;

Κάθε ρόλος είναι ένα ταξίδι. Ο ρόλος μου έχει ένα πολύ γρήγορο τρόπο σκέψης, όπως θεωρώ ότι μάλλον έχω κι εγώ. Η καταγραφή, η κατανόηση και η εξοικείωση με τις αλλεπάλληλες σκέψεις και τις διαρκείς αναβαθμίσεις τους, είχε την πιο πολλή δουλειά και μεγάλο ενδιαφέρον.

Η ταυτότητα ενός καλού ηθοποιού από ποια στοιχεία πιστεύεις ότι διαμορφώνεται;

Δουλειά εσωτερική και σωματική, επικοινωνία με ανθρώπους, παρατήρηση, αντίληψη του κόσμου, ταξίδια. 

Και δουλειά…

Ποιος είναι ο στόχος που θες να πετύχεις ως ηθοποιός μέσα από την υποκριτική;

Είναι ανάγκη μου, δεν έχω στόχο. Όταν δεν το κάνω υποφέρω.

Η πολιτική  πόσο καθοριστικό ρόλο έπαιξε στην ζωή σου;

Είδα πόσο πολύ περισσότερη βρομιά υπάρχει από όσο υποψιαζόμουν.

Επαγγελματικά είχα μεγάλο κόστος.

Διαμαντή  ποια είναι η θέση σου πρώτα  ως άνθρωπος  και μετά ως πολιτικός όσον αφορά το Προσφυγικό, το Εργασιακό, το Ασφαλιστικό,  το Αγροτικό και τα Ελληνοτουρκικά; 

Είναι τεράστια ζητήματα και πολύ λεπτά ζητήματα, που δεν αναλύονται με μια απλή απάντηση. 

Το πρώτο δεδομένο είναι ότι προσωπικά δε βλέπω διαφορά στην πολιτική από την “ανθρώπινη” σκέψη. Ίσως και αυτό με καθιστά ακατάλληλο σε αυτή τη χώρα.

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις εκτέλεσαν ευλαβικά τις παρόμοιες εντολές που τους δόθηκαν, κάτω από διαφορετικά πρόσημα η κάθε μία, για όλα αυτά τα θέματα που με ρωτάς.

Ίσως τώρα που οι προηγούμενοι ξεπούλησαν τα πάντα, λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους, εθνικό πλούτο και ό,τι μπορείς να φανταστείς και δέσμευσαν τη χώρα για 100 χρόνια, δηλαδή την υποδούλωσαν για πάντα… τώρα οι καινούργιοι να δώσουν ελαφρύνσεις φορολογικές, ασφαλιστικές και μια ανάσα στους αγρότες σαν ξεροκόμματο σε αυτόν που του πήραν τα πάντα. 

Η “δουλειά” πια έχει γίνει.

Στα υπόλοιπα θα συνεχιστεί η κατρακύλα.

Τι είναι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα  σήμερα «Πολιτικά» για να μπορέσει να δει καλύτερες μέρες;

Να αναζητήσουν οι πολίτες την ελευθερία τους. Έχει πάψει να τους απασχολεί.

Τους κουράζει ως έννοια.

Διαμαντή είναι δυνατόν  να παλιώνει η εθνικότητα, οι ρίζες, η πίστη προς τον Θεό και η καταγωγή ενός λαού;

Είναι δυνατό και σε αυτή την ιστορική στιγμή βρίσκεται η χώρα μας.

Δυστυχώς αυτό γίνεται ως ένα είδος “μόδας” και “εκσυγχρονισμού” και τάχα μου θάρρους.

Είναι γαμάτο να βρίζεις την εθνικότητα και τη σημαία, είναι πολύ τρέντυ να είσαι άθεος, χωρίς να έχεις σκεφτεί ούτε μια φορά και ουσιαστικά την ύπαρξη, το χρόνο, το σύμπαν, το μεγαλείο και τα καθημερινά θαύματα γύρω μας.

Δε θα σου πω αν πιστεύω, τι πιστεύω και τι όχι. Θα πω μόνο, ότι μπορώ να συζητήσω μόνο με κάποιον που έχει περάσει τις εσωτερικές του διαδικασίες, έχει ψάξει, έχει δείξει πραγματικό θάρρος στην αναζήτησή του. Και έτσι μπορώ να δεχτώ τα πάντα.

Η άλλη διαδικασία της επιφάνειας, της μαγκιάς και του καναπέ, μου φαίνεται και να με συγχωρείς, αποκρουστική.

Τι γεύση σας αφήνει αυτή η εποχή; Υπάρχουν πράγματα που σας θλίβουν σήμερα;

Πολλά με θλίβουν και πολλά μου δίνουν κουράγιο. Ίσως αυτό που δε μπορώ να διαχειριστώ και δε θα μπορέσω ποτέ, είναι η αγένεια που μας έχει κατακλύσει και η επιθετικότητα σε κάθε γωνία, κάθε ώρα της ζωής μου, που εισβάλουν ακόμα και στην ησυχία μου, είτε αυτόνομα είτε σε συνδυασμό.

Τον ελεύθερο χρόνο σου, πως τον αξιοποιείς;  Τι σε χαλαρώνει;

Μουσική, διάβασμα, γυμναστική.

Με αυτήν τη σειρά!!

Διαμαντή σε ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες  λίγο από το χρόνο σου για τη συνέντευξη στο greekaffair.gr

Εγώ ευχαριστώ πολύ για την ωραία κουβέντα!