Καμένα ψωμιά 1.300 ετών που απεικονίζουν την εικόνα του Χριστού ανακαλύφθηκαν στη Τουρκία

Καμένα καρβέλια ψωμιά 1.300 ετών που απεικονίζουν την εικόνα του Χριστού και που φέρουν επιγραφή στα ελληνικά ανακάλυψαν αρχαιολόγοι στη νότια Τουρκία.

Τα κομμάτια του ψωμιού σύμφωνα και με του αρχαιολόγους χρονολογούνται περίπου στον 7ο με 8ο αιώνα μ.Χ. δηλαδή περί τα 1.300 χρόνια πριν.

Η ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε κοντά στα ερείπια της βυζαντινής Ειρηνούπολης, στο σημερινό Τοπρακτεπέ της Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, και θεωρείται εξαιρετικά σημαντική, καθώς προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για την πνευματική και πολιτιστική ζωή, αλλά και την καθημερινότητα στις πρώιμες χριστιανικές κοινωνίες της Ανατολής.

Στην άνω όψη ενός από τα πέντε καρβέλια που βρέθηκαν είναι χαραγμένη η εικόνα του Ιησού, συνοδευόμενη από την ελληνική επιγραφή: «Με την ευγνωμοσύνη μας στον Ευλογημένο Ιησού». Η χρήση της ελληνικής γλώσσας παραπέμπει στη Βυζαντινή αυτοκρατορία, όπου η ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα, αλλά και στην ελληνορθόδοξη παράδοση που διαμορφώθηκε μέσα στις κοινωνίες της μεγάλης αυτοκρατορίας.

Εντυπωσιακό είναι ότι ο Χριστός εμφανίζεται όχι ως «Παντοκράτορας», όπως στις συνήθεις βυζαντινές απεικονίσεις, αλλά ως «Σπορέας» ή «Γεωργός». Οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι αυτή η αναπαράσταση αντικατοπτρίζει τη σημασία της εργασίας και της γονιμότητας στη θεολογία της εποχής. Η μορφή παραπέμπει στην Παραβολή του Σπορέα από την ελληνική Καινή Διαθήκη, συμβολίζοντας την πίστη που εξαπλώνεται σαν σπόροι και συνδέει τη θεία χάρη με την ανθρώπινη προσπάθεια.

Άλλα ψωμιά που ανακαλύφθηκαν στον ίδιο χώρο φέρουν σχήματα σταυρού, υποδηλώνοντας ότι ίσως χρησιμοποιούνταν ως ψωμί της Θείας Ευχαριστίας στις πρώιμες χριστιανικές τελετές.

Το γεγονός ότι τα ψωμιά διασώθηκαν για 1.300 χρόνια σε τόσο καλή κατάσταση οφείλεται στην ιδιαίτερη καύση και στις συνθήκες που επικρατούσαν στο έδαφος κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων. Αυτή η σπάνια διατήρηση επιτρέπει στους επιστήμονες να μελετήσουν τις τεχνικές αρτοποιίας και τα συστατικά που χρησιμοποιούνταν στην εποχή εκείνη. Οι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν από τη διατήρηση των σχημάτων και των λεπτομερειών, που αποτυπώνουν με ακρίβεια τη φροντίδα των ανθρώπων που τα δημιούργησαν.

Η ανακάλυψη θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές στον τομέα της βυζαντινής αρχαιολογίας, καθώς προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για τις θρησκευτικές πρακτικές και την καθημερινή ζωή των πρώιμων χριστιανικών κοινοτήτων στην Ανατολία.