Κριτική Θεάτρου: Είδαμε ΄΄Η αγάπη άργησε μια μέρα΄΄της Λιλής Ζωγράφου στο Θέατρο Αργώ

 

Ο Γιώργος Επιτροπάκης πήγε θέατρο και γράφει κριτική στο Greekaffair.gr για την θεατρική παράσταση :΄΄Η αγάπη άργησε μια μέρα΄΄της Λιλής Ζωγράφου στο Θέατρο Αργώ

Το εμβληματικό, συγκινητικό, ομότιτλο βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου διασκευάζεται σε μια σφιχτοδεμένη θεατρική παράσταση με ροή και έντονα συναισθήματα και μηνύματα για τα σκληρά και ανθρωποφάγα ήθη της ελληνικής επαρχίας, καλύπτοντας την περίοδο 1930-1980, με πρωτότυπη και ευρηματική σκηνοθεσία, υπέροχη μουσική, λειτουργικά σκηνικά και ερμηνείες-κατάθεση ψυχής από τον αμιγώς γυναικείο θίασο.

Β’ Παγκόσμιος πόλεμος και στο Νεοχώρι, ένα επαρχιακό χωριό της Κρήτης, ο Ιταλός στρατιώτης Τονίνο κρύβεται στο υπόγειο του αρχοντικού των Φτενούδων. Στο σπίτι διαμένουν ο δεσποτικός πατέρας με την σύζυγο και τις 5 κόρες του. Η προστατευόμενη της μητέρας της κόρη Ερατώ και ο Ιταλός ερωτεύονται και η Ερατώ μένει έγκυος. Η απόφαση της μητέρας να υποκριθεί πως το παιδί που θα γεννήσει η Ερατώ είναι δικό της για να αποφευχθεί η κοινωνική κατακραυγή (αποκόπτοντας την ίδια την μάνα από τα γονεϊκά της δικαιώματα), η απομάκρυνση του Ιταλού από το σπίτι χωρίς να γνωρίζει την ύπαρξη του παιδιού, ο θάνατος των γονιών και η ανάληψη των ηνίων της οικογένειας από την αυταρχική μεγαλύτερη αδελφή Ασπασία, θα πυροδοτήσουν καταστάσεις που θα αποβούν καταλυτικές για όλα τα μέλη της οικογένειας, ενώ στο τέλος, η μοίρα με ένα τραγικό παιχνίδι θα αποκαλύψει πως… η αγάπη άργησε μια μέρα.

Ο ασφυκτικός κλοιός της οικογένειας στις μικρές κοινωνίες, η πατριαρχία και η ανδρική καταπίεση, τα πλαίσια που καθορίζει η κοινωνία, η άτεγκη ακολουθία τους που καταδυναστεύουν συναισθήματα και κλίσεις, η στηλίτευση της διαφορετικότητας αλλά και ο ύμνος στον έρωτα και την ελευθερία, την χειραφέτηση και τον κοινωνικό απεγκλωβισμό, είναι μερικά από τα πυκνά μηνύματα που μεταφέρονται από την παράσταση.

Ο ταλαντούχος Ένκε Φεζολλάρι ανέλαβε το δύσκολο έργο της διασκευής ενός μυθιστορήματος πυκνού σε εικόνες και μηνύματα. Με σεβασμό στο κείμενο, η διασκευή του υπήρξε εύλογα πιο λυρική και αφαιρετική, με εναλλαγές δράσης, εικόνων και αφηγήσεων, ώστε να διατηρηθεί η γραμμή των γεγονότων. Η σκηνοθεσία του μοντέρνα και ευρηματική (εξαιρετική η εναρκτήρια σκηνή με τον χορό των «φυλακισμένων» γυναικών ντυμένες σε νάιλον περιβλήματα, υποδηλωτική του ασφυκτικού τους περιβάλλοντος) χάρισε γρήγορους ρυθμούς στο έργο με το δεύτερο μέρος της παράστασης να είναι πιο συγκινητικό και ανθρώπινο, ενώ η επιλογή οι αντρικοί ρόλοι να ερμηνευθούν από τον γυναικείο θίασο, τονίζει ακόμα περισσότερο την αντρική επίδραση στη ζωή τους.

Το ευφάνταστο σκηνικό του Γιώργου Λυντζέρη με τα οστεοφυλάκια εντείνει την κλειστοφοβική διάθεση αλλά και υποδηλώνει την επιρροή των ανθρώπων που ακόμα κι αν έφυγαν, καθορίζουν τις ζωές αυτών που έμειναν πίσω, ενώ τα μαύρα κοστούμια του ιδίου τονίζουν τη διάθεση και το «χρώμα» ζωής των ηρωΐδων, με την κόκκινη πινελιά να υπαινίσσεται την καταπιεσμένη, ευαίσθητη γυναικεία τους φύση.            

Η πρωτότυπη, συγκινητική μουσική της Γιώτας Κοτσέτα και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί της Σεμίνας Παπαλεξανδροπούλου υπηρέτησαν άρτια την παράσταση, φορτίζοντας την ατμόσφαιρα και δημιουργώντας συναισθήματα.

Στο πλαίσιο αυτό, ο γυναικείος θίασος του έργου χάρισε μεστές, συγκινητικές, εκφραστικές, ευαίσθητες ερμηνείες. Η κυρία Αιμιλία Υψηλάντη προσέδωσε αρχοντιά και κύρος στο ρόλο της μητέρας της οικογένειας και κινήθηκε με λεπτότητα, χάρη, στωϊκότητα και γνώση. Αισθαντική και τρυφερή, με χρήση όλων των εκφραστικών της μέσων, μετέδωσε τα μεταβαλλόμενα συναισθήματα της ηρωΐδας.

Η κυρία Αθηνά Τσιλύρα χάρισε μια επιβλητική Ασπασία. Σκληρή και αδιάλλακτη με οργισμένες αντιδράσεις κατέθεσε μια δουλεμένη ερμηνεία και μετέφερε την εικόνα του εγκλωβισμένου στις συμβάσεις και τον καθωσπρεπισμό ανθρώπου.

Η Κατερίνα Μισιχρόνη υπήρξε ευαίσθητη και αθώα ως Ερατώ, αλλά και δυναμική όπου απαιτούνταν, μεταδίδοντας τον πόνο και την απόγνωση της ηρωΐδας.

Η Μαρία Αποστολακέα ήταν εκφραστική, άδολη και αγνή ως Πηνελόπη, η Μυρτώ Γκόνη φιλήδονη και επιπόλαιη ως Αμαλία στην αρχή – εύθραυστη και συγκλονιστική στην κατάρρευση της, η Βασιλική Διαλυνά σταθερή και σεμνή ως Εργίνη και η Μαρία Καρακίτσου δυναμική και αποτελεσματική ως Αικατερίνη.

 

• Διασκευή-Σκηνοθεσία : Ένκε Φεζολλάρι
• Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
• Σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
• Πρωτότυπη Μουσική: Γιώτα Κοτσέτα
• Δραματουργική επεξεργασία: Ναταλί Μηνιώτη
• Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Λιανάκη
• Βοηθός σκηνογράφου: Ανθή Παρασκευά-Βελουδογιάννη
• Φωτογραφίες: Πάνος Μαζαράκης, Σωτηρία Ψαρού
• Παίζουν:

Αιμιλία Υψηλάντη,

Αθηνά Τσιλύρα,

Κατερίνα Μισιχρόνη,

Μυρτώ Γκόνη,

Μαρία Καρακίτσου,

Βασιλική Διαλυνά,

Μαρία Αποστολακέα.

 

• Θέατρο Αργώ, Ελευσινίων 15, Αθήνα, 210-5201684

 

• Τιμές Εισιτηρίων: 17€, 15€, 12€
• Παραστάσεις: Τετάρτη στις 19.00, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 19.00