Μόνο ο θεός γνωρίζει τι θα φέρει το αύριο
Το αύριο κατάντησε ένας εφιάλτης στη ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων. Μας απασχολεί το αύριο, μας φοβίζει το μέλλον. Πολλοί άνθρωποι το αντιμετωπίζουν με φόβο και αγωνία.
Απασχολεί το αύριο τον πατέρα τη μάνα. Τι να γίνουν τα παιδιά τους; Θα μπορέσουν να τα ζήσουν και να τα μεγαλώσουν; Θα μπορέσουν να τα μορφώσουν και να τα αποκαταστήσουν;
Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο νέος.
Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο γέροντας και η γερόντισσα. Αν αρρωστήσω, αν μείνω μόνος, αν με εγκαταλείψουν τα παιδιά μου; Αυτό το αν, απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους. Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλή τον εαυτό του για το αύριο. Ποιος μας εξασφαλίζει το μέλλον, το αύριο;
Την απάντηση μας τη δίνει εκείνος που έκανε το σήμερα και το αύριο. Ο Κύριος είπε: «μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλλώμεθα; Πάντα γαρ τάυτα τα έθνη επιζητεί, οίδε ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων». (Ματθ. 6,31)
Η ανησυχία μας για το αύριο οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό. Το παράδειγμα του Κυρίου είναι πολύ πειστικό.
Αυτός που μεριμνά για τα άνθη του αγρού, αυτός που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού, είναι ποτέ δυνατό να αδιαφορήσει για τα παιδιά του;
Έχουμε ξεχάσει, έχουμε λησμονήσει, οι περισσότεροι άνθρωποι, ότι έχουμε πατέρα στον ουρανό. Σε απασχόλησε ποτέ εάν αύριο θα βγει ο ήλιος, εάν θα έχει οξυγόνο για να αναπνεύσεις;
Γιατί γνωρίζεις πολύ καλά, ότι αυτός που έβγαλε τον ήλιο χθες και έδωσε το οξυγόνο σήμερα, θα το κάνει και αύριο. Διότι γνωρίζει ότι το έχουμε ανάγκη.
Πού οφείλεται η ανησυχία αυτή για το αύριο; Οφείλεται κατά μέγα μέρος στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.
Είδες ποτέ το παιδί σου να ανησυχεί για το αύριο; Ποτέ! Γιατί άραγε; Διότι γνωρίζει ότι έχει πατέρα που φροντίζει για αυτό.
Γιατί εμείς λησμονούμε ότι έχουμε πατέρα που μεριμνά και φροντίζει για μας; Για μια ματιά στο παρελθόν της ζωής σου. Δεν πέρασες δυσκολίες, δεν βρέθηκες πολλές φορές σε αδιέξοδο και όμως ο Θεός δεν σε εγκατέλειψε, δεν σε άφησε.
Πόσες φορές δεν είδες το χέρι του Θεού να απλώνεται επάνω σου!
Γιατί τώρα ανησυχείς, γιατί αγωνιάς, γιατί χάνεις τον ύπνο σου; Άλλαξε ο Θεός; Λιγόστευσε η δύναμη του; Μη γένοιτο!
Ο Θεός εξακολουθεί να είναι ο πατέρας σου. Σε σκέπτεται, σε αγαπά, σε παρακολουθεί. Το αύριο ανήκει στο Θεό. Στα χέρια Του βρίσκεται η ζωή μας, η υγεία μας, τα παιδιά μας.
Εμπιστεύσου το Θεό. Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του. Μην ανησυχείς για το αύριο, για το μέλλον.
Ο Θεός θα σε αναλάβει κάτω από τη σκέπη του.
Βέβαια εμπιστοσύνη στο Θεό δεν σημαίνει μοιρολατρεία, σταύρωμα των χεριών. Ο γεωργός θα σπείρει το χωράφι του, αλλά ο Θεός θα βρέξει για να καρποφορήσει. Εμείς θα σκεφτούμε, θα σχεδιάσουμε.
Αλλά ο Θεός θα πραγματοποιήσει. Ο προφήτης λέγει:
«Εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες» (Ψαλμός 126,1)
«ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΟΙ ΓΕΛΩΝΤΕΣ ΝΥΝ»
(Λουκ. 6:25)
Κάποτε ο Αγ. Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων, ταξίδευε προς τη Ρώμη παρέα με μερικούς κληρικούς του. Νύκτωσαν στο δρόμο. Κατέφυγαν για διανυκτέρευση στο σπίτι ενός πλουσίου, που πλούτισε με αδικίες. Τους υποδέχθηκε (ο πλούσιος) μετά χαράς, προσφέροντας τους αβραμιαία φιλοξενία.
Το πρωί καθώς θα αναχωρούσαν, ο άγιος τον ρώτησε:
-Πως τα πέρασες μέχρι τώρα στη ζωή σου;
-Δόξα σοι ο Θεός! (απάντησε ο πλούσιος). Μου έδωσε όλα τα καλά. Και πλούτο και δόξα και παιδιά και κάθε χαρά!
-Μήπως πέρασες ποτέ καμιά δοκιμασία;
-Με τις ευχές σου δέσποτα μου, ο Θεός ποτέ δεν με λύπησε. Ποτέ δεν με ζημίωσε! Δεν ξέρω τι σημαίνει δοκιμασία!…
Ο άγιος αντί να χαρεί, έκλαψε! Λέει στους ιερείς του: « Πατέρες! Αυτό το σπίτι είναι καταραμένο <Κατάρα Θεού εν οίκοις ασεβών> (Παρ. 3:33) Σηκωθείτε να φύγομε το γρηγορότερο! Πριν ξεσπάσει η οργή του Θεού».
Οι κληρικοί δεν πήραν στα σοβαρά την προειδοποίηση του. Ετοίμαζαν χωρίς βιασύνη τα άλογα τους.
Ο άγιος επέμεινε : «Γρήγορα! Να φύγομε το ταχύτερο!».
Υπάκουσαν. Και μόλις απομακρύνθηκαν, άνοιξε η γη και κατάπιε (!) το σπίτι του πλουσίου, μαζί με αυτόν και όλη την οικογένεια!…
Οι κληρικοί τα έχασαν. Παρακαλούσαν τον άγιο να τους εξηγήσει πώς συνέβη αυτό το τρομακτικό.
Και ο άγιος τους εξήγησε:
«Όταν έχει κανείς θλίψεις και δοκιμασίες, αυτό είναι το σημείο ότι ο Κύριος είναι μαζί του. Σαν στοργικός Πατέρας, τον τιμωρεί εδώ πάνω στη γη για τις αμαρτίες του, για να τον δοξάσει εν ουρανοίς. Όταν σαν αμαρτωλός δεν έχει θλίψεις και δοκιμασίες, αλλά του πάνε όλα καλά, αυτό είναι σημείο, ότι ο Κύριος είναι μαζί του οργισμένος. Του χαρίζει εδώ στη γη λίγη ανάπαυση για τα τυχόν καλά που έκανε, ενώ στην άλλη τη ζωή θα τιμωρείται αιωνίως για τις αμαρτίες του»
(Μέγας Συναξαριστής τ.ΙΒ΄, σελ.243-4)
Το ίδιο διδάσκει εδώ και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Λέει :
«Αν δεις αμαρτωλό να μην υποφέρει ποτέ επί γης, μην τον μακαρίζεις. Αλλά δάκρυσε και κλάψε. Γιατί στην άλλη την ζωή θα υποστεί όλη την τιμωρία που του αξίζει, όπως ο πλούσιος της παραβολής».
(Ομιλ. Γ΄ εις τον Λάζαρον και τον πλούσιον).
«Αν δεις αμαρτωλό να υποφέρει, να τον θεωρείς μακάριο. Αν τον δεις να καλοπερνά, να τον θεωρείς δυστυχισμένο»
Με αυτό το πνεύμα, με αυτή την πίστη, ο πιστός άνθρωπος εμπιστεύεται το παρόν και το μέλλον στα χέρια του Θεού.
ΠΗΓΗ Greekaffair.gr
