«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ»: Κριτική Παράστασης

Το greekaffair.gr παρακολούθησε την παράσταση «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ» και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του μέσα από αυτήν την ανασκόπηση.

Κριτική Παράστασης: «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ» στο θέατρο Αλκμήνη.

Η παράσταση «Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» του Λέοντος Τολστόι συνεχίζει να μαγεύει το ελληνικό κοινό για 6η συνεχόμενη χρονιά στο Θέατρο Αλκμήνη. Πρόκειται για μια θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, η οποία, μέσα από την παραγωγή της A PRIORI, σύστησε στο ελληνικό κοινό το εμβληματικό αυτό έργο του Τολστόι, προσφέροντας μια σπάνια και πρωτόγνωρη εμπειρία στους θεατές.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών Θανάση Κουρλαμπά και Γιώργου Γαλίτη είναι υποδειγματικές, καθώς μεταμορφώνονται επί σκηνής ξεδιπλώνοντας όλο το εύρος της υποκριτικής τους δεινότητας. Στην παράσταση εναλλάσσονται μεταξύ κωμωδίας και δράματος, ενσαρκώνοντας όλους τους ρόλους της νουβέλας, σε μια θεατρική εμπειρία που αποπνέει ζωντάνια και πάθος. Μέσα από ένα ιδιοφυές θεατρικό παιχνίδι, οι δύο ηθοποιοί καθηλώνουν το κοινό, αποδίδοντας με μοναδικό τρόπο τα υπαρξιακά και φιλοσοφικά ερωτήματα που θέτει το έργο.

Η ιστορία του Ιβάν Ιλίτς βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, συγκεκριμένα στην ασθένεια και τον θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως αυτά αφηγηθήκαν στον Τολστόι από τη μητέρα του εκλιπόντος. Παρότι το συγκεκριμένο έργο δεν είναι από τα πιο διαδεδομένα του Ρώσου συγγραφέα, θεωρείται από φιλοσόφους και λογοτέχνες ως ένα από τα πιο ώριμα και σημαντικά έργα του. Μέσα από την παράσταση, το κοινό έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με την ανθρώπινη θνητότητα, τον φόβο του θανάτου, αλλά και την αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής.

«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ»: Περίληψη παράστασης

Ο Ιβάν Ιλίτς, ένας ευκατάστατος και επιτυχημένος δικαστής, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια βαριά αρρώστια που ανατρέπει ολόκληρη την ύπαρξή του. Όλα όσα έχτισε –η καριέρα, η κοινωνική του θέση, η εξουσία και ο πλούτος– αποδεικνύονται ανίσχυρα μπροστά στην αδιαπραγμάτευτη αλήθεια του θανάτου. Καθώς η υγεία του επιδεινώνεται, η ζωή του καταρρέει μαζί με όσα θεωρούσε δεδομένα.

Παρά τις λογικές του σκέψεις και παρά τη φαινομενική αποδοχή της θνητότητας, άλλωστε όπως του δίδαξαν στα φοιτητικά του χρόνια όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί, ο ίδιος αρνείται να το αποδεχτεί. Μάλιστα, η ιδέα ότι αυτό ισχύει και για τον ίδιο του είναι αβάσταχτη. Το Εγώ του αρνείται να παραδοθεί. Ο θάνατος μπορεί να είναι αναπόφευκτος για τους άλλους… αλλά γι’ αυτόν; Ίσως υπάρχει τρόπος να τον ξεγελάσει.

«Ίσως να μην έζησα όπως πρέπει να ζει ένας άνθρωπος»

Οι δύο ηθοποιοί εντυπωσίασαν με την ερμηνεία τους, αλλά και με την ικανότητά τους να εναλλάσσονται αβίαστα στους ρόλους, αποδίδοντας με μοναδική δεξιοτεχνία κάθε πτυχή της ιστορίας. Μέσα από συνεχείς υποκριτικές μεταμορφώσεις, κατάφεραν να ζωντανέψουν όλους τους χαρακτήρες του έργου, δημιουργώντας μια παράσταση γεμάτη ένταση, συναίσθημα και θεατρική δύναμη.

Το κείμενο του Τολστόι είναι βαθύ, γεμάτο νοήματα και υπαρξιακά ερωτήματα. Η ζωή περνά. Φεύγει. η ζωή που έζησε όμως δεν ήταν όπως έπρεπε. Μέσα από την πορεία προς τον θάνατο, ο Ιβάν Ιλίτς έρχεται αντιμέτωπος όχι μόνο με το τέλος της ζωής του, αλλά και με τη σκληρή αλήθεια για το παρελθόν του. Όλα όσα θεωρούσε σημαντικά – η καριέρα, η κοινωνική καταξίωση, η αποδοχή των άλλων – αποδεικνύονται κενά μπροστά στην αναπόφευκτη μοίρα. Ήταν αυτή η ζωή που πραγματικά ήθελε; Έζησε όπως έπρεπε ή απλώς ακολούθησε ό,τι του υπαγόρευαν οι κοινωνικές επιταγές;

Ο χρόνος κυλά, η ζωή φεύγει και ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πολύ αργά ότι μπορεί να μην έζησε όπως πραγματικά επιθυμούσε. Και τότε έρχεται το ερώτημα: Μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε; Αν το καταλάβουμε εγκαίρως, μπορούμε να την αλλάξουμε; Και αν την αλλάξουμε, θα είναι αρκετό ή πάντα θα επιθυμούμε λίγο παραπάνω χρόνο, λίγες στιγμές ακόμα;

Αρχή και τέλος. Τέλος και αρχή. Ο θάνατος είναι το τέλος, αλλά ταυτόχρονα μας φέρνει αντιμέτωπους με την αρχή. Μας αναγκάζει να κοιτάξουμε πίσω, να αναρωτηθούμε αν ζήσαμε ουσιαστικά, αν πήραμε τις σωστές αποφάσεις. Αλλά υπάρχει σωστή επιλογή; Ό,τι κι αν επιλέξουμε, εκείνη τη στιγμή το πιστεύουμε σωστό. Μας φέρνει ευτυχία, έστω και στιγμιαία. Δεν αρκεί αυτό;

Η επιτυχία, όπως και η ζωή, είναι εφήμερη. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό είναι μοναδικό. Και ίσως αυτό να είναι το μόνο αληθινό νόημα της ύπαρξης: να συνειδητοποιήσουμε τη μοναδικότητα του παρόντος και να το ζήσουμε με όλη μας την ψυχή.

Μια συγκλονιστική θεατρική εμπειρία που συνεχίζει να συναρπάζει και να προκαλεί σκέψη, αποδεικνύοντας τη διαχρονική αξία του Τολστόι στη λογοτεχνία και το θέατρο.

Εισιτήρια: ΕΔΩ 

Αυτή η κριτική στοχεύει να προβάλει τις κεντρικές αρετές της παράστασης και να ενθαρρύνει τους αναγνώστες να βιώσουν την εμπειρία από κοντά καθώς και να δείξει τις αδυναμίες αυτής.