Οι καλοί γεωργοί του Θεού: Σπείρε παντού ενώπιον μιας ευλογίας
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Γράφει ο Θεολόγος Γιώργος Φουκαδάκης
Στα «δύσκολα χρόνια», της αποστασίας και των πολλών δικαιωμάτων στον πονηρό, βρίσκονται άνθρωποι του Θεού στον δρόμο μας. Τον καλό σπορέα της ψυχής μας, τον είδαμε σε πρόσωπα γονέων, φωτισμένων δασκάλων, απλών ανθρώπων, αγίων μοναχών.
Με την ενεργούμενη πίστη και την αγάπη τους, έριξαν στην αρχή λίγο φως
μέσα μας, για να αρχίσει να χτυπά δυνατά η καρδιά και να φωτίζεται ο νους. Και να γίνει η έκπληξη, η είσοδος στα Μυστήρια του Θεού.
Ενθυμούμαι την Ανάληψη του Βύρωνα και τον τότε ιερομόναχο πατέρα Νικόλαο
Χατζηνικολάου, παράλληλα με τον Παράκλητο στον Ωρωπό και τον ηγούμενο
Γέροντα Τιμόθεο Σακκά, τον αρχοντάρη τότε πατέρα Μωυσή (νυν ηγούμενο),
αργότερα τον πατέρα Νεκτάριο. Και μετά το Άγιο Όρος. Άπειρη η ευγνωμοσύνη μου.
Η αρχή της μετάνοιας στο Βατοπέδι κοντά στον γέροντα Εφραίμ και τον όσιο Ιωσήφ
τον Βατοπεδινό. Η συνάντηση και η πνευματική σχέση με τον γέροντα Εφραίμ, που
βρισκόταν τότε στη μονή Φιλοθέου και αργότερα μετακινήθηκε στη Σκήτη του Αγίου
Ανδρέα, χάραξε τη ζωή. Μόνο να τους ακούς στο τηλέφωνο, κι ας μην τους βλέπεις,
σε γεμίζουν χαρά.
Τον πατέρα Φιλόθεο τον Άγγλο, άριστο λειτουργό και πνευματικό,
χαίρομαι να τον συναντώ, να τον συμβουλεύομαι. Και μας θυμάται όλους, γιατί
προσεύχεται για όλους.
Με τον πατέρα Παύλο στη Διονυσίου, τον γέροντα Γαβριήλ, τον ονομαστό παπα-Γιάννη της Αγίας Άννας, τον ηγούμενο της Αγίου Παύλου πατέρα Παρθένιο που η εξομολόγησή μου θα μου μείνει αξέχαστη, τον μακαριστό ηγούμενο Γρηγόριο της Δοχειαρίου, τον ηγούμενο πατέρα Τύχωνα της Σταυρονικήτα, τον προηγούμενο της Ιβήρων πατέρα Βασίλειο Γοντικάκη, τον Παΐσιο τον Κρητικό, τον συμμαθητή μου στο Πανεπιστήμιο Φιλόθεο Παπαδόπουλο της Δοχειαρίου που η μετάθεσή του πριν ένα χρόνο στη χώρα των ζώντων με λύπησε αφάνταστα.
Τον άγιο Ευμένιο Σαριδάκη που γνώρισα στον Ευαγγελισμό, τον προορατικό άγιο γέροντα Ευμένιο στα Ρούστικα που εκατοντάδες φορές έτρεξα κοντά του, τον γέροντα
Θεοδόσιο στα Ακούμια, τον άγιο γέροντα Αναστάσιο του Άξιον εστί στην Ιεράπετρα
γέροντά μου επί μακρόν. Δε φτάνει ο χρόνος και ο χώρος για να γράψω τα ονόματά
τους και να διηγηθώ τα κατορθώματά τους.
Οι καλοί γεωργοί
Πολλοί καλοί γεωργοί του Θεού έσπειραν τη χαρά και την αγάπη σε πολλές ψυχές.
Χωρίς πολλά λόγια, με το παράδειγμά τους, αληθινοί κήρυκες θεοφόροι. Η ζωή τους
εμπνέει. Η αγάπη, η θυσία, η βαθιά πίστη, η ελπίδα, η χαρά τους αποτέλεσαν το
«μέσον» πολλών ανθρώπων προς τον Θεό. Έσπειραν τον λόγο Του. Στην οικογένειά
τους, στην εργασία, στον δρόμο, παντού. Έλαμψε το φως τους -φως Χριστού-
ενώπιον των ανθρώπων.
Ο Άγιος Παΐσιος
Ο Άγιος Παΐσιος είχε μιλήσει πολλές φορές για την ευλάβεια και την αρχοντιά της
μητέρας του, και πόσο τον βοήθησε. Και ο καλός δάσκαλος, έλεγε, είναι «μεγάλη
υπόθεση» και μπορεί να λάβει από τον Θεό μεγάλη ευλογία. Τους θεωρούσε
ανώτερους ακόμα και από τους πολύτεκνους, καθώς προσφέρουν αναγεννημένους
πολίτες στην κοινωνία κάνοντάς την καλύτερη.
Ο Άγιος Πορφύριος
Ο Άγιος Πορφύριος αναφερόταν στη σημασία της ακτινοβολίας των γονέων και πως
εξακοντίζουν στα παιδιά τη χάρη του Θεού. Αλλά και στην τέχνη της συμπεριφοράς
του καλού δασκάλου. Δεν ήθελε να λένε στα παιδιά πολλά για τον Θεό, αλλά να
μιλάνε στον Θεό για τα παιδιά. Θυμόταν ένα δάσκαλο που υπέφερε πολύ από τις
αταξίες ενός μαθητή του, γι’ αυτό ήθελε να τον αποβάλλει από το σχολείο. Ο νέος
δάσκαλος που ήρθε ανέλαβε την τάξη αυτή, με τον άτακτο μαθητή. Ρώτησε και έμαθε
γι’ αυτόν τον ζωηρό μαθητή του και πως είχε πάθος για το ποδήλατο. Τη δεύτερη
μέρα που μπήκε στην τάξη ζήτησε από τους μαθητές του αν μπορούσαν να του
μάθουν ποδήλατο, γιατί ήθελε να κινείται μ’ αυτό και δε γνώριζε. Πετάχτηκε ο
άτακτος μαθητής και του είπε ότι εκείνος ξέρει ποδήλατο και μπορεί να του μάθει!
Από τότε έγιναν καλοί φίλοι, σε σημείο που ο παλιός δάσκαλος στενοχωρήθηκε που
το έβλεπε αυτό.
Ο Άγιος Νεκτάριος
Ο Άγιος Νεκτάριος ως διευθυντής της Ριζαρείου εκκλησιαστικής σχολής
παιδαγωγούσε με ένα ιδιαίτερο τρόπο. Σε παραπτώματα μαθητών του, τιμωρούσε τον
εαυτό του με μέρες αποχής από την τροφή! Και αναπόφευκτα μίλαγε στις καρδιές
τους και άλλαζαν προς το αγαθόν. Με το καθετί μπορείς να σπείρεις τον λόγο του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων, να γίνεις ο καλός σπορέας. Όπως ο ασκητής που
πήρε τα πνευματικά του παιδιά από την έρημο στην Αλεξάνδρεια για να διδάξει. Και
πήγαν στην αγορά όπου πούλησαν τα εργόχειρά τους, αγόρασαν υλικά για νέα και
λίγα τρόφιμα, συνομίλησαν με γνωστούς και άγνωστους, επισκέφτηκαν ανθρώπους.
Και επιστρέφοντας στην έρημο οι υποτακτικοί απόρησαν που δεν έγινε η διδασκαλία
του γέροντά τους για την οποία κατέβηκαν και άφησαν την έρημο. Τότε ο
φωτισμένος ασκητής εξήγησε πως όλα αυτά που έγιναν τι άλλο ήταν από μια όντως
διδασκαλία!
«Ὁ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοι» (Ματθ. 9, 37)
Ο θερισμός είναι πολύς αλλά οι εργάτες λίγοι. «Γιατί δε θερίζετε; Αφού ο Θεός θα
σας πληρώσει;», φώναζε ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Η σπορά και ο θερισμός
να γίνονται με ταπείνωση και αγάπη.
«Πάντα να παίρνεις την απόφαση: ¨Θα επιβληθώ όχι με τη βία, αλλά με την ταπεινή
αγάπη¨. Αν το αποφασίσεις αυτό, τότε θα υποτάξεις όλο τον κόσμο. Η γεμάτη
ταπεινοφροσύνη αγάπη είναι μια φοβερή δύναμη, πιο δυνατή από κάθε άλλη. Δεν
υπάρχει τίποτα παρόμοιο πάνω στη γη!
Αν οι άνθρωποι γύρω σου είναι αναίσθητοι και δε θέλουν να σε ακούσουν, τότε
γονάτισε μπροστά τους και ζήτησέ τους συγχώρεση, γιατί εσύ θα φταις που δε θέλουν
να σε ακούσουν. Αν εξαγριωθούν τόσο πολύ που θα σου είναι αδύνατον να τους
μιλήσεις, τότε βοήθα τους σιωπηλά, με ταπεινοφροσύνη, χωρίς να χάνεις την ελπίδα
σου. Αν σε παρατήσουν και σε διώξουν με τη βία, τότε πέσε κάτω και φίλησε το
χώμα, βρέξε το με τα δάκρυά σου κι η γη θα καρπίσει, ακόμα κι αν κανείς δε σε
ακούσει μέσα σ’ αυτή τη μοναξιά σου» (Ντοστογιέφσκι)
Πηγη greekaffair.news