ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ…
Τότε μαθηματικά οδηγείς το Έθνος στην ήττα. Όχι γιατί ο λαός ξέρει. Όχι γιατί ο λαός έχει γνώσεις. Όχι γιατί ο λαός γνωρίζει το διεθνές σκάκι. Απλά γιατί ο λαός έχει ένστικτο. Έχει αισθητήριο.
Άλλωστε ότι καλό η κακό αυτός θα το εισπράξει. Κάτι ανάλογο συνέβη πριν ακριβώς 140 χρόνια. Ήταν στα 1878. Η Ελλάδα μια κατεστραμμένη χώρα με κύριο υπεύθυνο την κομματοκρατία της εποχής. Είχαμε δολοφονήσει τον Καποδίστρια (1831), είχαμε διώξει τον Όθωνα (1862), και είχαμε φέρει απ’ τη Δανία τον Γεώργιο Α’. Η διακυβέρνηση όμως ήταν στα χέρια των κομματαρχών. Τον Απρίλιο του 1877 παρουσιάστηκε μια μοναδική ευκαιρία για το Έθνος. Ήταν απ’ τις ευκαιρίες που αν της χάσεις θα το πληρώσεις ακριβά. Η Ρωσία για τα δικά της συμφέροντα κήρυξε τον πόλεμο στη Τουρκία. Τα Ρωσικά στρατεύματα προχωρούσαν νικηφόρα. Μάταια η Ρωσία μας προέτρεπε να πολεμήσουμε στο πλευρό της. Μάταια ακόμη και οι Γερμανοί μας χαρακτήριζαν τυφλούς που δεν βλέπουμε το συμφέρον μας. Η Θεσσαλία μας είναι ακόμη σκλαβωμένη. Το ίδιο η Μακεδονία μας, η Ήπειρος μας και η Κρήτη μας. Εμείς δεχόμαστε τις Αγγλικές συμβουλές να καθίσουμε στα αυγά μας.
Η Αγγλία, και πολύ καλά έκανε, κοίταζε τα δικά της συμφέροντα, που ήταν τότε ταυτισμένα με αυτά της Τουρκίας. Ο Ελληνικός λαός έβλεπε το αυτονόητο. Έβλεπε την ιστορία να του κλείνει το μάτι. Έβλεπε την ευκαιρία να λευτερώσει τα αδέλφια του που ήταν ακόμη σκλαβωμένα στους Τούρκους. Η μόνιμη θέση της τότε οικουμενικής κυβέρνησης, “Δεν είμεθα έτοιμοι”. ( Λές και το 1821 είμεθα έτοιμοι). Δίπλα στη Ρωσία είχαν βγει η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Βοσνία Ερζεγοβίνη και το Μαυροβούνιο. Εμείς δεν είμεθα έτοιμοι. Ο Ελληνικός λαός στους δρόμους. Εθελοντές να πολεμήσουν με κίνδυνο της ζωής τους κατέφθαναν απο παντού στην Αθήνα. Οι πολιτικοί μας την ίδια απάντηση “δεν είμεθα έτοιμοι”. Χιλιάδες Ελλήνων διαδηλώνουν, προσπαθώντας να πείσουν τους πολιτικούς ηγέτες. Οι πολιτικοί έχουν τα αυτιά στα λόγια του Άγγλου Πρέσβη. Ο λαός αγανακτεί. Κινείται απειλητικά εναντίον των πολιτικών. Πηγαίνει στα σπίτια τους και πετάει πέτρες στα τζάμια τους. Η κυβέρνηση μπροστά στις χιλιάδες λαού παίρνει τα μέτρα της. Βία… Δυο νεκροί και δεκάδες τραυματίες. Τελικά η Ρωσία θα σταματήσει μόλις 24 km απ’ την Κωνσταντινούπολη. Εκεί θα φτάσουν ηττημένοι οι Τούρκοι. Εκεί θα υπογράψουν συνθήκη αποδεχόμενοι όλες τις επιθυμίες των Ρώσων. Η Βουλγαρία θα αποκτήσει έκταση 165.000 τετραγωνικά km και εμείς θα την βρούμε μπροστά μάς αργότερα. Ο Πανσλαυισμός της Ρωσίας μόλις ειχε αρχίσει. Η Ρουμανία, Μαυροβούνιο, Βοσνία Ερζεγοβίνη ανεξάρτητες. Εμείς μονίμως χαμένοι. Διότι δεν είμεθα έτοιμοι… Σ’ ένα μικρό χωριουδάκι έξω απ’ την Κωνσταντινούπολη σταμάτησαν οι Ρώσοι. Σ’ αυτό το μικρό χωριουδάκι κατέφτασαν οι Τούρκοι. Σ’ αυτό υπεγράφη η συνθήκη. Ξένοι υπέγραψαν την ήττα του Ελληνισμού σε χωριουδάκι Ελληνικό. Το έλεγαν Άγιο Στέφανο, και η Συνθήκη της 3ης Μαρτίου 1878 Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Ενας Άγγλος Βουλευτής, μάλιστα Άγγλος, βλέποντας τη στάση της Ελλάδος τα είπε όλα.
“Η Πρόνοια παρέχει εις έκαστον δεδουλωμένο λαό μιαν ευκαιρίαν. Αλλοίμονον δε εις το Έθνος, όπερ, αντί να πράττει, ομιλεί και περιμένει παρά της διπλωματίας την ελευθερίαν, ην οφείλει ν’ αποκτήσει δια του ξίφους…”.
Ήταν ο William Henry Smith.
Σ’ ένα Ελληνικό χωριό στους Ψαράδες στις Πρέσπες υπογράφτηκε η κατάπτυστη συμφωνία.
Ολοι ήταν παρόντες εκτός του Ελληνικού λαού…
