Ο ερμηνευτής της δεκαετίες του 70′ Φίλιππος Νικολάου όπου με το λαμπρό ήθος του, την ξεχωριστή του ποιότητα και την ιδιαίτερη ευγένεια του ξεχώρισε μέσα στο χώρο του ελληνικού πενταγραμμου. Το greekaffair.gr και ο Κυριάκος Τσικορδάνος συνομίλησαν μαζί του σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της.
Ο Φίλιππος Νικολάου άρχισε δειλά δειλά τα πρώτα του βήματα στη μουσική στα τέλη της δεκαετίας του ΄60. Όμως, έγινε ιδιαίτερα γνωστός τη δεκαετία του ΄70. Ο γνωστός τραγουδιστής έχει κυκλοφορήσει 41 δίσκους και έχει τιμηθεί με πλατινένιους και χρυσούς με πλήθος αγαπημένων επιτυχιών να φωτίζουν το όνομα του. «Μεγιέ Μελέ», «Μια καρδιά για σένανε», «Μου χρωστάς δε σου χρωστάω», «Ε ρε και να ‘χαμε», «Όταν» και «Στο άδειο μου πακέτο» είναι μερικά μόνο από τα τραγούδια του Φίλιππου Νικολάου που όλοι μας έχουμε αγαπήσει και τραγουδήσει. Το τραγούδι «στο άδειο μου πακέτο» θεωρείται από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα που έχουν ακουστεί ποτέ.
Θα ήθελα να μου πείτε που γεννηθήκατε και που μεγαλώσατε; Πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια; Έχετε όμορφες αναμνήσεις;
Όμορφες αναμνήσεις; Όχι δεν θα το έλεγα, γιατί ήταν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Γεννήθηκα στον Πειραιά στην Αγία Σοφία, στα Μανιάτικα πιο συγκεκριμένα, όπως ονομάζεται η περιοχή και ήταν δύσκολες οι συνθήκες και η οικονομική κατάσταση μας ανάγκαζε να δίνουμε συνεχείς μάχες στην ζωή. Συνειδητοποιημένα έπρεπε να επιβιώσεις. Ήξερα από 10 χρονών τι σημαίνει φτώχεια. Από τις πιο δύσκολες στιγμές των παιδικών μου χρόνων ήταν εκείνη που αποφάσισα να βγω στη δουλειά για να βοηθήσω οικονομικά την οικογένειά μου. Δώδεκα χρονών βγήκα στον δρόμο για δουλειά. Έκανα τον αχθοφόρο, δούλεψα σε εργοστάσιο καραμελοποιίας τρίβοντας τη ζάχαρη. Στα δεκατρία μου ήμουν ένας εργάτης με εγερτήριο στις έξι. Oταν τελείωνα τη δουλειά πήγαινα στο νυχτερινό γυμνάσιο. Πολλή δουλειά.
Ανήκατε σε οικογένεια μουσικών; Ο πατέρας σας τι δουλειά έκανε;
Όχι δεν ανήκω σε οικογένεια μουσικών. Ο πατέρας εξασκούσε το επάγγελμα του φούρναρη.
Στα χρόνια της εφηβείας, επαγγελματικά, είχατε σκεφτεί αλλιώς το μέλλον στο πίσω μέρος του μυαλού σας;
Εκείνα τα χρόνια οι καταστάσεις δεν μας επέτρεπαν και δεν μας άφηναν τα χρονικά περιθώρια να σκεφτούμε τέτοιου είδους πράγματα.
Πριν ξεκινήσετε να ασχολείστε επαγγελματικά με το τραγούδι, υπήρξαν άλλα επαγγέλματα που πέρασαν από την ζωή σας για να βγάλετε τα προς το ζην;
Βεβαίως, άπειρα επαγγέλματα. Είχα κάνει ένα διάστημα αχθοφόρος, ναυτικός, φορτοεκφορτωτής, πωλητής εισιτηρίων, υπάλληλος παντοπωλείου κ.α
Οι πρώτες μουσικές ανησυχίες μέσα σας πότε ξεκινάνε;
Ποτέ μου δεν είχα μουσικές ανησυχίες μέσα μου. Από ανάγκη έγινα τραγουδιστής.
Επαγγελματικά με το τραγούδι σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ασχολείστε;
Μόλις έφυγα από το στρατό, γύρω στα 22 μου χρόνια. Μπήκα τυχαία, σε ένα ταξίδι διακοπών, το καλοκαίρι του 1965 στη Ρόδο, όταν τραγούδησα ερασιτεχνικά με το τότε συγκρότημα PLAY-BOYS.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω, πότε κάνετε την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά και ποιον τίτλο έφερε το 45αρι δισκάκι επάνω;
Η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά έγινε το 1969, με ένα μικρό δισκάκι 45αρι, όπως πολύ καλά προανέφερες, με τίτλο, “Τα φύλλα τα φθινοπωρινά”, όπου στο συγκεκριμένο τραγούδι, η μουσική και οι στίχοι είναι δικοί μου.
Κε Νικολάου, ποια ήταν για εσάς η συνεργασία σταθμός που θα έλεγε κανείς ότι άλλαξε πολλά πράγματα στην επαγγελματική σας καριέρα;
Νομίζω ότι ο Γιώργος Ζαμπέτας αποτέλεσε την συνεργασία σταθμό στην καριέρα μου και με βοήθησε να μεταπηδήσω από το ελαφρό λαϊκό τραγούδι που υπήρχε τότε, στο λαϊκό.
Γρήγορα και μέσα σε λίγα χρόνια καταφέρατε να εμφανιστείτε στις μεγαλύτερες «πίστες» των Αθηνών για εκείνη την εποχή όπως το «Διογένης»: 1980-81, 1984-86, «Νεράιδα» 1983, κλπ ενώ τιμηθήκατε και με «πλατινένιους» και «χρυσούς» δίσκους. Μιλήστε μας λίγο για εκείνη την χρυσή εποχή της καριέρας σας.
Η διάκριση ενός τραγουδιστή σε μια περίοδο όπως αυτή που ξεκινούσα εγώ ήταν δύσκολη, καθώς δεν υπήρχε τηλεόραση, ήταν ακόμα στα σπάργανα, σε μαύρο άσπρο και η αναμετάδοση των τραγουδιών γινόταν αναγκαστικά μέσω ραδιοφώνου όπου είχαν αγοραστεί ημίωρες εκπομπές. Κατά συνέπεια προκειμένου να μπορέσει να διακριθεί ένας τραγουδιστής, θα έπρεπε να ήταν μια μοναδικότητα και να είχε μια μοναδικότητα, η οποία μοναδικότητα θα συνίστατο πρώτον στον ήχο της φωνής που θα έπρεπε να είναι διακριτός όπως επίσης θα έπρεπε να είναι διακριτός κι ο ίδιος με οτιδήποτε άλλο έκανε. Δεύτερον, θα έπρεπε να δείχνει πιστότητα, ότι αυτό που τραγουδάει το εννοεί. Και τρίτον από το είδος του τραγουδιού, που χαρακτηριζόταν ως εμπορικό μεν αλλά θα έπρεπε να έχει ποιοτική προδιάθεση. Αυτά τα τρία στοιχεία είχα την ευτυχία να τα έχω, δηλαδή την φωνή και τον ήχο που ήταν εξαιρετικά διακριτός, δηλαδή όταν κάποιος με άκουγε στο ραδιόφωνο αυτομάτως καταλάβαινε ότι αυτός είναι ο Νικολάου.
Εκείνη την εποχή ένας καλλιτέχνης δημιουργούσε μόνος του την επαγγελματική του ταυτότητα ή του την έπλαθαν τα ανάλογα media της εποχής εκείνης.
Εκείνη την εποχή ένας καλλιτέχνης δημιουργούσε την προσωπική του ταυτότητα μόνος του με την φωνή του και με τα τραγούδια που τραγουδούσε. Δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή όλα αυτά τα μέσα που υπάρχουν σήμερα όπου πλάθουν ένα καλλιτέχνη όπως το θέλουν αυτά, και του εξαγοράζουν την ακροαματικότητα εξαργυρώνοντας ακόμα και την ευτέλεια.
Ποιο τραγούδι πιστεύετε ήταν αυτό που σας απογείωσε και σας έφτασε στην κορυφή εκείνα τα χρυσά χρόνια;
Το πρώτο μου τραγούδι το οποίο ήταν και επίσημο μέσα από την τότε μαυρόασπρη τηλεόραση εκείνης της εποχής ήταν το “Όταν” το οποίο αποτέλεσε την συμμετοχή μου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1971 δηλαδή δυο χρόνια μετά από την κυκλοφορία του πρώτου μικρού 45αρι δίσκου μου που ήταν «Τα φύλλα τα φθινοπωρινά» και το “Όταν”. Και από το 1971 έως το 1997 δούλευα ακατάπαυστα. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Μετά από τόσα χρόνια πορείας στο ελληνικό τραγούδι θα ήθελα να μου πείτε, τι αναζητά ένας καλλιτέχνης όπως εσείς, μέσα από την μουσική και το τραγούδι;
Την αυτογνωσία αναζητάει γιατί στην πραγματικότητα το επάγγελμα του ανθρώπου είναι η αυτογνωσία αν τυχόν η σύμπτωση αυτού που κάνεις με αυτό που είσαι δεν συμπέσουνε είσαι ένα Αίολο όργανο.
Το θεωρείτε υποτιμητικό, σας ενοχλεί ότι τα σημερινά media δεν ασχολούνται καθόλου ποια με την δική σας γενιά καλλιτεχνών;
Κοίταξε τα σημερινά media έχουν εξελιχθεί σε gossip media και όχι σε media που θέλουν να προβάλουν τον πολιτισμό. Απογειώνουν έναν καλλιτέχνη με το που πήγε, τι έκανε στο κρεβάτι του, γιατί, με ποιον τσακώθηκε, με ποιον βγήκε το προηγούμενο βράδυ. Με λίγα λόγια κοιτάνε να προβάλουν πως θα κουτσομπολέψουν κάποιον, παρά την ουσία του θέματος.
Εκείνα τα χρόνια υπήρχαν φιλίες μεταξύ τον καλλιτεχνών;
Εκείνα τα χρόνια υπήρχε πολύ μεγάλος ανταγωνισμός γιατί το να έχεις την πρώτη θέση ήταν πάρα πολύ μεγάλη υπόθεση, οπότε ήταν δύσκολο να υπάρχουν φιλίες. Υπήρχαν όμως πολύ καλές συνεργασίες, πιστεύω.
Ποιους συνάδελφους σας ξεχωρίζατε εκείνη την εποχή από όλους τους άλλους;
Θα έλεγα ότι ξεχωρίζω ως τον μεγαλύτερο τραγουδιστή εκείνης της εποχής 1980- 2000, όχι για τον τρόπο που χειρίστηκε την καριέρα του αλλά για την δυνατότητα της φωνής του τον Θέμη Αδαμαντίδη.
Στην μουσική ποιοι μένουν στην ιστορία, οι καλοί ερμηνευτές ή οι καλοί δημιουργοί;
Εκείνοι οι οποίοι δεσπόζουν σε μια περίοδο με μια ιδιαιτερότητα. Στην περίπτωση των συνθετών έχουμε έναν Ξαρχάκο, έναν Χατζηδάκη, έναν Θεοδωράκη, έναν Μούτση. Στο παρελθόν είχαμε μέσα από την μεσαία τάξη τους ρεμπέτες Τσιτσάνη, βαμβακάρη. Όσον αφορά το κομμάτι τον ερμηνευτών είναι ο Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, η Μοσχολιού και όλες οι μεγάλες κυρίες όπως ήταν η Δούκισσα, η Πόλυ Πάνου κ.α
Τέτοιες αντίστοιχες φωνές σήμερα δεν υπάρχουν νομίζω. Έχουμε σημερινές μεγάλες τραγουδιστές, για την εποχή και για αυτό που αντιπροσωπεύουν, αλλά όχι αυτής της κλίμακας.
Κε Νικολάου μέσα από τα 48, κοντά 50, χρόνια πορείας στο ελληνικό τραγούδι, ποια είναι η γεύση που έχετε αποκομίσει;
Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την όλη μου πορεία μέχρι σήμερα. Πιστεύω, ότι έπρεπε να είχα κάνει, έχει ήδη γίνει και από εδώ και πέρα ότι κάνω είναι το απόσταγμα της όλης μου καριέρας.
Η συναυλία αυτή ήταν μια πρόταση που έγινε από τον Δήμο Πειραιά. Το βράδυ αυτό θα θυμηθούμε και θα τραγουδήσουμε όλοι μαζί, πολλά παλιά μου τραγούδια όπως: «Όταν», «Φύλλα φθινοπωρινά», «Στο άδειο μου πακέτο», «Μου χρωστάς», «Μια καρδιά», «Ε..ρε και να ‘χαμε» , «Μάη μου», «Μεγεμελέ» αλλά και τραγούδια συνθετών.
Μαζί μου θα είναι η εξαιρετική ορχήστρα μουσικών με μαέστρο τον Σταμάτη Χρήστου,
ενώ στο βιολί και τη φωνή συνοδεύει η Μαρία Λάρο.
Καλεσμένος μου γι’ αυτή ειδικά τη βραδιά ο σπουδαίος Μίμης Πλέσσας στο πιάνο, που μαζί μου θα ερμηνεύσει τραγούδια από την συνεργασία μας.
Τέλος να πω ότι θα συμμετέχουν το σεξτέτο μπουζουκιών του Γιάννη Λαμπράκη και η νεανική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάνει σχέδια.
Κε Νικόλαου σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα που είχαμε.
Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη φιλοξενία και εύχομαι στο greekaffair.gr πάντα επιτυχίες.
