Συνέντευξη με τον ηθοποιό Χρήστο Διαμαντούδη: Θεωρώ ότι όλο το έργο και η παράσταση είναι ένα στοίχημα, καθώς είναι μια αληθινή ιστορία και η πραγματικότητα πάντα μας ξεπερνάει.
Το greekaffair.gr και ο Κυριάκος Τσικορδάνος συνομίλησε με των πρωταγωνιστή και ανερχόμενο ηθοποιό Χρήστο Διαμαντούδη με αφορμή την θεατρική παράσταση «Το Αγόρι με τις δυο καρδιές». Η παράσταση έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες ημέρες στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου
Τη σκηνοθεσία της παράστασης (που πέρσι ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα) υπογράφει ο Τάκης Τζαμαργιάς και την πρωτότυπη μουσική ο Μίλτος Πασχαλίδης σε στίχους Ελένης Φωτάκη.
Ακολουθεί η συνέντευξη με τον ηθοποιο Χρήστο Διαμαντούδη
Χρήστο θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη μας, μαθαίνοντας κάποια στοιχεία για εσένα τον ίδιο.
Είμαι Θεσσαλονικιός γέννημα θρέμμα
Ως έφηβος και όσο μεγάλωνες ποια ήτανε τα όνειρα που έκανες;
Ασχολιόμουν πολλά χρόνια με τον αθλητισμό. Έκανα 13 χρόνια TAE KWON DO. Επομένως
έκανα διάφορα όνειρα σε σχέση με αυτό. Μεγάλες διοργανώσεις. Σημαντικοί αγώνες κλπ.
Χρήστο από μικρός μέσα σου καλλιεργούσες τον σπόρο της υποκριτικής; ‘Η είχες στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάποιον άλλον επαγγελματικό προσανατολισμό που στην πορεία άλλαξε;
Η αλήθεια είναι ότι από μικρός πήγαινα σε θεατρικές ομάδες του σχολείου, αλλά ποτέ δεν το είχα σκεφτεί ως επάγγελμα, μέχρι που έφτασα Τρίτη λυκείου και αυτό όχι στην αρχή αλλά προς το τέλος που έπρεπε να δηλώσουμε σχολές. Σκεφτόμουν κάτι σε φυσικοθεραπεία ή ΤΕΦΑΑ.
Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με τον χώρο του θέατρου και τις υποκριτικής τι ήτανε αυτό που σε σαγήνευσε;
Από μικρός όταν έβλεπα ταινίες είτε κινουμένων σχεδίων είτε κανονικές, μετά από λίγο η φαντασία μου έφευγε και ήταν σαν να παίζω και εγώ στην ταινία, σταματούσα να βλέπω και άρχισα να κάνω χαρακτήρες από αυτό που έβλεπα. Αρα νομίζω ότι ήταν αυτή η μαγεία του να γίνεσαι κάποιος άλλος ή κάτι άλλο, σε ένα άλλο κόσμο, σε μια άλλη εποχή.
«Το Αγόρι με τις δυο καρδιές».Θα θελαμε να μας μιλήσεις λίγο ποιο είναι το θέμα που διαδραματίζεται στην παράσταση;
Είναι μια αληθινή ιστορία μιας οικογένειας από το Αφγανιστάν, που φεύγει εκδιωκόμενη από τους Ταλιμπάν, με στόχο την Αγγλία. Συναντούν πολλά εμπόδια στο ταξίδι τους, ενώ παράλληλα ο μεγάλος γιος της οικογένειας (Χουσέιν) έχει ένα σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά του. Είναι μια ιστορία ευγνωμοσύνης, αγάπης, που δείχνει την δύναμη της οικογένειας και του ανθρώπου.
Ο ρόλος σου στο έργο «Το Αγόρι με τις δυο καρδιές». Θεωρείς είναι ένα προσωπικό στοίχημα στο ξεκίνημα της καριέρα;
Θεωρώ ότι όλο το έργο και η παράσταση είναι ένα στοίχημα, καθώς είναι μια αληθινή
ιστορία και η πραγματικότητα πάντα μας ξεπερνάει. Όσο για τον ρόλο πάλεψα πολύ μαζί
του ανακαλύπτω συνεχώς πράγματα.
Θα ήθελες να μας συστήσεις λίγο τον θεατρικό ήρωα που υποδύεσαι; Ποιος είναι; Πώς θα τον χαρακτήριζες ως άνθρωπο;
Ειναι και θεατρικός και πραγματικός ήρωας, άλλωστε η ιστορία είναι αληθινή όπως
προείπα. Ονομάζεται Χαμεντ Αμιρι και είναι μάλιστα ένας εκ των δυο συγγραφέων του
θεατρικού έργου. Είναι το μεσαίο παιδί της οικογένειας και το πιο «ζωηρό», ας πούμε. Θα
τον χαρακτήριζα ως αντιδραστικό, συμπονετικό και γεμάτο φαντασία!
Θεωρείς μέσα από τον συγκεκριμένο ρόλο που υποδύεσαι ανακαλύπτεις και κάποια στοιχεία του προσωπικού σου εαυτού και εάν ναι ποια είναι αυτά;
Σίγουρα ανακαλύπτω κάποια στοιχεία που είτε ταυτίζονται είτε είναι σε κοντινές
αποχρώσεις. Νομίζω το πιο βασικό είναι ότι όπως και ο Χαμεντ έτσι και εγώ θα έκανα τα
πάντα για την οικογένεια μου και τους ανθρώπους μου.
Θα ήθελα να μας πεις λίγο ένα προσφυγόπουλο όπως αυτό που υποδύεσαι ποια συνθήματα βιώνει και αναγκάζεται να διαχειριστή μέσα από όλη αυτήν την κατάσταση;
Νιώθω ότι όσο και να το έχω μελετήσει, δεν θα είμαι ποτέ σε θέση να περιγράψω τα
συναισθήματα που βιώνει ένας πρόσφυγας, πόσο μάλλον ένα παιδί που αναγκάζεται να
φύγει από την χώρα του. Ωστόσο ελπίζω μέσα από την παράσταση το κοινό όπως και εμείς
να αισθανθεί έστω και λίγο το τι μπορεί να περνάνε αυτοί οι άνθρωποι.
Κρύβει ιδιαιτερότητες ο ρόλος που υποδύεσαι και ένα ναι ποιες είναι αυτές;
Δεν ξέρω αν θα την χαρακτήριζα ακριβώς ιδιαιτερότητα, περισσότερο αντίθεση θα την
έλεγα. Είναι ένας χαρακτήρας που έχει πολλές φαινομενικά αιχμές, αλλά μέσα του είναι
τρυφερός, με αγάπη και νοιάξιμο για τους άλλους. Αυτή η αντίθεση μου άρεσε παρά πολύ
στον Χαμεντ.
Πριν βγεις να παίξεις στην παράσταση έχεις άγχος και εάν ναι πώς το διαχειρίζεσαι;
Εννοείται ότι έχω και νομίζω ότι αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ! Συνήθως εκτονώνω το
άγχος με γυμναστική, αλλά υπάρχουν φορές που οι αναπνοές και το να ακούσω μουσική
με βοηθάει πολύ.
Χρήστο η θεατρική παράσταση «Το Αγόρι με τις δυο καρδιές» αποτελείται σχεδόν από νέα παιδιά στο χώρο της υποκριτικής αυτό πόσο βοηθάει πιστεύεις ένα νέο ηθοποιό όπως εσύ να υποδυθεί ένα τέτοιου είδους ρόλους;
Θεωρώ ότι γενικά βοηθάει πολύ η ομάδα, γιατί το θέατρο είναι ομαδικό «άθλημα», ακόμα και σε ένα έργο που είναι μονόλογος. Επομένως θα πω ότι είμαι πολύ χαρούμενος και ευγνώμων για όλη την ομάδα της παράστασης και για τους ανθρώπους που μοιραζόμαστε σκηνή αλλά και για αυτούς κάτω από αυτήν.
Πόσο δύσκολο είναι σήμερα να μπει ένα νέος, η νέα, στο χώρο της υποκριτικής για να κάνει καριέρα ως ηθοποιός;
Σίγουρα, όπως και σχεδόν νομίζω στα περισσότερα επαγγέλματα στις μέρες μας, έχει δυσκολίες η αρχή και όχι μόνο, άλλες φορές περισσότερες και άλλες λιγότερες. Θέλει γερό στομάχι, συνεχή προσπάθεια και εξέλιξη.
Τι σε φοβίζει η σε δυσκολεύει από τον σημερινό κόσμο εκεί έξω;
Η έλλειψη ανθρωπιάς.
Ο Χρήστος Διαμαντούδης σε ποια φάση της ζωής του βρίσκεται αυτήν την περίοδο;
Βρίσκεται στην φάση, ότι κάπως άρχισε να συνηθίζει την Αθήνα μετά από δυόμιση σχεδόν
χρόνια που έχει μετακομίσει. Οτι είναι πολύ χαρούμενος για τις συνεργασίες και τους
ανθρώπους που του έχει φέρει αυτή η μετακόμιση και σκέφτεται να αρχίσει να μαθαίνει
να παίζει κιθάρα.
Για ποιες αξίες και ιδανικά αγωνίζεται ο Χρήστος Διαμαντούδης και δεν υποχωρεί σε τίποτα μπροστά σε αυτά;
Για την ανθρωπιά. Το έχει διατυπώσει υπεροχα η Κατερίνα Γώγου σε ένα από τα
αγαπημένα μου ποιήματα, στην συλλογή της «ιδιώνυμο» οπότε θα χρησιμοποιήσω τα
λόγια της. “… Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις και έννοιες σαν και
αυτές: απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός για το μάθημα της
ιστορίας. Είναι Μαρια – δε θέλω να λέω ψέματα – δύσκολοι καιροί και θάρθουνε κι άλλοι.
Δε ξέρω – μην περιμένεις και από μενα πολλά – τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω και απ’
όσα διάβασα ένα κρατάω καλά: «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος»….”
«Κάνε ό,τι κοιμάσαι» ήτανε η πρώτη σου τηλεοπτική δουλειά, πόσο πιστεύεις ότι σε βοήθησε αυτή η συνεργασία για να εξελιχθείς ως ηθοποιός και τι είδους εμπειρίες αποκόμισες για να της χρησιμοποιήσεις παρακάτω;
Για μένα ήταν ένα πολύ σημαντικό μάθημα υποκριτικά, και ξεκλείδωσε πολλούς νέους
δρόμους. Αυτή η συνεργασία μου έδωσε πολλά εφόδια και κυρίως ηταν μια νέα εμπειρία
που για μενα μπορώ να πω ότι θα μείνει αξέχαστη, τόσο για την συνεργασία όσο και για
τους υπέροχους ανθρώπους που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω σε αυτά τα δυο χρόνια στο
Κάνε ότι κοιμάσαι. Πιστεύω ότι η συνολική εμπειρία αυτής της δουλειάς είναι ένα εργαλείο
πολύ χρήσιμο για την συνέχεια!
Εκτός από το ρόλο σου στο « Αγόρι με τις δυο καρδιές» θα κάνεις κάτι άλλο φέτος θα σε απολαύσουμε υποκριτικά και κάπου αλλού;
Κάτι έρχεται θεατρικά, δυστυχώς όμως δεν μπορώ να αποκαλύψω τι και που και πως. Έχω
όμως μεγάλη αγωνία και χαρά.
