Συνέντευξη Λευτέρης Ελευθερίου:«Το ιστορικό θέατρο με φέρνει πιο κοντά στο κύτταρο μου»

Ο γνωστός ηθοποιός Λευτέρης Ελευθερίου μίλησε στο greekaffair.gr και στον Κυριακό Τσικορδάνο για την θεατρική παράσταση «Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα  ξένος»

Λευτέρη, θα ήθελα να πιάσουμε λίγο το νήμα της ζωή σου από την αρχή και να μου πεις που γεννήθηκες και που έζησες τα πρώτα σου εφηβικά χρόνια;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Νάξο. Φυσικός παράδεισος και πάρα πολύ παιχνίδι. Το ιδανικό περιβάλλον. Η εφηβεία με βρίσκει στην Αθήνα αλλά το περιβάλλον δεν συγκρίνεται  από φυσική άποψη. Οι επιλογές είναι υπερδιπλάσιες. Για έναν έφηβο είναι πιο επικίνδυνο αλλά και πιο συναρπαστικό περιβάλλον.

Λευτέρη,  πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου στη παιδική σου ηλικία: ζωηρός και ανήσυχος ή ένα εντελώς ήρεμο παιδί;

Ήμουν πολύ ανήσυχο και ατίθασο παιδί αλλά με καλές προθέσεις πάντα.

Η δική σου γενιά είχε την ευλογία να ζήσει τη μετάβαση, από τις αλάνες και τις γειτονιές-χωριά, στην αστικοποίηση και τη μαζική κατανάλωση. Σίγουρα γνώρισες και έμαθες τι ήταν τα βινύλια και οι κασέτες, όπως αργότερα τα κινητά και τα tablet. Αλήθεια, νοσταλγείς εκείνες τις εποχές ή πιστεύεις ότι σήμερα είναι καλύτερα τα πράγματα και υπάρχουν περισσότερες επιλογές;

Δεν πιστεύω ότι η νοσταλγία που καταλήγει σε παρελθοντολαγνεία κάνει καλό. Πιστεύω ότι δεν μπορείς να συγκρίνεις εύκολα εποχές μεταξύ τους. Έχουν τα καλά και τα κακά τους όλες οι εποχές. Όταν μεγάλωσα εγώ στην Νάξο είμασταν πολύ αποκομμένοι από την τεχνολογία και τις ιατρικές υπηρεσίες. Σήμερα υπάρχουν όλα αυτά αλλά ο κόσμος είναι πιο αποκομμένος από την φύση του νησιού.

Λευτέρη σε ποια ηλικία άρχισες να ωριμάζεις και να παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου;

Η αλήθεια είναι ότι πρώτα αποφάσισα ότι πρέπει να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και αυτό με βοήθησε να ωριμάσω. Αυτό έγινε όταν αποφάσισα στα 16 ότι πρέπει να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά από τους δικούς μου.

 Από πολύ μικρός καλλιεργούσες μέσα σου το «μικρόβιο» της υποκριτικής ή είχες και στο μυαλό σου και κάποιον άλλον επαγγελματικό προσανατολισμό που στην πορεία άλλαξε;

Η αλήθεια είναι ότι από πολύ νωρίς το είχε διακρίνει το κοινωνικό περιβάλλον μου, οι γονείς και οι φίλοι μου. Είχα κλίση προς τις μιμήσεις και την τάση να διακωμωδώ καταστάσεις αλλά στα 20 μου μέστωσε η ιδέα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την υποκριτική τέχνη. Ως παιδί ονειρευόμουν κυρίως την ζωή του αθλητή και ως έφηβος του μουσικού.

Τι ήταν αυτό που σου άρεσε και σε άγγιξε πιο πολύ στο να ασχοληθείς με την υποκριτική και όχι με την σκηνοθεσία και την δημιουργία;

Από τις πρώτες παρακολουθήσεις μαθημάτων υποκριτικής τέχνης με κέρδισε και αποφάσισα να ασχοληθώ επισταμένα με αυτήν. Από την σχολή ακόμα, υπήρξα, ιδρυτικό μέλος θεατρικών ομάδων όπως οι Abovo και οι Άλογοι και ήταν η αφορμή να  ασχοληθώ παράλληλα με όλες τι ιδιότητες που είναι απαραίτητες για να συσταθεί ένα θεατρικό έργο, όπως την συγγραφή και την σκηνοθεσία. Οπότε καλύφθηκε όλο το φάσμα της δημιουργικής ανησυχίας που είχα.

Πάμε λίγο στην οικογένεια σου; Πόσο αυστηροί ήταν μαζί σου; Πως αντέδρασαν όταν έμαθαν ότι θα ασχοληθείς με την υποκριτική;

Με ενθουσιασμό για την ανάπτυξη του ταλέντου μου αλλά και με φόβο γιατί δεν γνώριζαν κάποιον απ τον χώρο ώστε να έχουν απτό παράδειγμα, διότι η φήμη της προσωπικής ζωής των καλλιτεχνών δεν χαίρει πάντα εκτίμησης από τον κόσμο. Επίσης  υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το επάγγελμα κατά καιρούς.

Δυο στοιχεία πολύ απαραίτητα για έναν καλό ηθοποιό είναι το ήθος και ο σεβασμός. Ποιοι ήταν οι μέντορες  που σου τα δίδαξαν αυτά εσένα;

Πάρα πολύ άνθρωποι υπήρξαν στην ζωή μου λαμπρά παραδείγματα για μένα. Οι γονείς μου, οι κολλητοί μου, οι καθηγητές μου στην δραματική σχολή και αν αναφερθώ σε ονόματα απλά θα αδικήσω κόσμο. Όμως εν γένει Μέντορες θεωρώ τους πάντες. Δεν μπορώ να κάνω διάκριση στους ανθρώπους σε μέντορες και μη γιατί ο καθένας έχει μια υπολογίσιμη άποψη βάσει αυτών που έχει βιώσει. Το βίωμα καθεαυτό κάνει τον άνθρωπο και την διδαχή του ξεχωριστή και μοναδική. Εν γένει για να διδαχθώ κάτι πρέπει να έχω το παράδειγμα κάποιου και όχι τον λόγο του γιατί πολλές φορές δεν συνάδουν αυτά τα δύο στον άνθρωπο. Ο σεβασμός είναι στοιχείο του ήθους.

«Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος» είναι ο τίτλος της θεατρικής παράστασης που πρωταγωνιστείς . Αλήθεια ο Λεύτερης νιώθει στην «Ελλάδα σαν  ξένος» και αν ναι, τι τον κάνει να νιώθει ξένος;

Το έργο αναφέρεται στην πολύ τραυματική εποχή της μετεμφυλιακής Ελλάδας και κλείνει με το πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Η πολιτική κατάσταση της χώρας οδήγησε πολλά παιδιά στην ξενιτιά και με αυτό καταπιάνεται η παράσταση, με το μεγάλο ρεύμα μετανάστευσης που υπήρξε εκείνη την εποχή. Σίγουρα η οικονομική κρίση που βιώνουμε επέβαλε σχεδόν παρόμοιες εξόδους απ’ την χώρα αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω ζήσει παρόμοιες καταστάσεις με τον ήρωα και την εποχή του.

Για δεύτερη χρονιά πρωταγωνιστείς στην θεατρική παράσταση «Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα  ξένος» μια συναρπαστική παράσταση που αφηγείται την ιστορία ενός μετανάστη και αποτελεί αναφορά στην Ελληνική κοινωνία και στην ξενιτιά. Παρακολουθώντας την παράσταση κάποιος σε βλέπει να αποτυπώνεις το ρόλο σαν να τον έχεις βιώσει πραγματικά. Πόσο τελικά απαιτητικός ήταν αυτός ο ρόλος για σένα να καταφέρεις να φτάσεις σε αυτό το αποτέλεσμα;

Ευχαριστώ πολύ, αλλά εγώ αισθάνομαι ότι απέχω πάρα πολύ από το να καταλάβω τι ακριβώς βίωσε σε όλο αυτό το περιβάλλον και τις συνθήκες που επέβαλε η εποχή. Ωστόσο προσπαθώ σε κάθε παράσταση να έλθω όλο και πιο κοντά στο κείμενο γιατί το θεωρώ υπέροχο.

Την πρώτη φορά που σου έφεραν το κείμενο και το διάβασες, ποια ήταν τα συναισθήματα που ένιωσες και ποιες οι εικόνες που σου ήρθαν στο μυαλό σου;

Με συγκλόνισε η σκηνή που συγκρούεται ο γιος με τον πατέρα του. Ο γιός πρέπει να αποδεχτεί τον πατέρα αλλά να του εκφράσει και τον πόνο του που δεν τον είχε ως παιδί όσο θα ήθελε. 

Θεωρείς την παράσταση «Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα  ξένος» επίκαιρη στις μέρες μας και αν ναι γιατί;

Αν δεν την θεωρούσα επίκαιρη δεν θα την έκανα. Αν και εύχομαι να μην ήταν επίκαιρη. Η κρίση και οι πόλεμοι έχουν διογκώσει τα προβλήματα πολλών χωρών και αναγκάζονται να μεταναστεύουν εκατομμύρια άνθρωποι προβλέποντας σε ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.

Ερμηνεύοντας το ρόλο του μετανάστη στην Γερμάνια βλέπεις στοιχεία του χαρακτήρα σου στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή;

Βλέπω ότι οι άνθρωποι έχουμε όλοι παρόμοιες ανάγκες και στα δύσκολα περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν πάρα αυτά που μας χωρίζουν.

Τον Λεύτερη Ελευθερίου λίγο πολύ όλοι τον έχουμε μάθει και συνηθίσει μέσα από την τηλεόραση και το θέατρο να μας ερμηνεύει κωμικούς ρόλους. Στην θεατρική παράσταση  «Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος» ο ρόλος αυτός θα έλεγες ότι είναι κόντρα και συγχρόνως και ένα μεγάλο στοίχημα για εσένα ως ηθοποιός ;

Για μένα ήταν ένας σταθμός ζωής στον οποίο έπρεπε να κάνω μία στάση, όχι μόνο ως ηθοποιός αλλά κυρίως ως άνθρωπος. Είναι ένα από τα είδη θεάτρου που έχει αρχίσει και με ενδιαφέρει πολύ. Το ιστορικό θέατρο. Με φέρνει πιο κοντά στο κύτταρο μου, μαθαίνω πιο πολλά για μένα και τους γύρω μου.

Η  θεατρική παράσταση  «Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα  ξένος» ποια μηνύματα έχει να περάσει στον θεατή που θα έρθει να παρακολουθήσει την συγκεκριμένη θεατρική παράσταση;

Το βασικότερο μήνυμα είναι ότι ο πόλεμος και ειδικά ο εμφύλιος είναι πολύ σκληρός ακόμη και για τις επόμενες γενιές οι οποίες δεν σχετίζονται άμεσα με τους ανθρώπους που συμμετείχαν με τα όπλα σε αυτόν.

 Ποιοι είναι οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης  «Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος»

Ο Θανάσης Σκρουμπελος έγραψε το κείμενο, ο Γιώργος Σουξές σκηνοθετεί και παίζει έναν μικρό ρόλο και η Άννα Μαχαιριανάκη στην σκηνογραφία.

Αυτό το καιρό η θεατρική παράσταση «Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος» ανεβαίνει σε κάποια θεατρική σκηνή της Αθήνας ;

Όχι! Μετα από τις περιορισμένες παραστάσεις που δώσαμε στο Θέατρο Χώρα μέχρι και το περασμένο Δεκέμβριο, τώρα έχουμε ξεκινήσει περιοδεία της παράστασης ανά την Ελλάδα .

Ποιός είναι ο στόχος που θες να πετύχεις ως ηθοποιός μέσα από την υποκριτική;

Να καταφέρω να περάσω όσο πιο κοντά μπορώ από την πραγματικότητα που βιώνουν οι ρόλοι και αυτή την πραγματικότητα να βιώσουν και οι θεατές. Να δημιουργήσω στον θεατή την ανάγκη να συζητήσει μετά την παράσταση αυτό που είδε.

Η ταυτότητα ενός καλού ηθοποιού από ποια στοιχεία πιστεύεις ότι διαμορφώνεται; Για μένα καλός ηθοποιός είναι διαφορετικό από το καλός άνθρωπος. Και τα δύο βέβαια έχουν αντικειμενική προσέγγιση που εξαρτάται από το φίλτρο του εκάστοτε ανθρώπου. Βασικά  ηθοποιός είναι οποιοσδήποτε μπορεί να με ταξιδέψει με μία ιστορία του. Εικόνα, προφίλ ή δηλώσεις του τι είμαστε αφορά στην δημόσια εικόνα που θέλω να φτιάξω και όχι στην ουσία.

Σ’ έχει επηρεάσει καθόλου η οικονομική κρίση;  Έχει αλλάξει καθόλου η ζωή σου;

Η οικονομική κρίση πιστεύω μας έκανε να κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα και είδαμε ότι η οικονομική κρίση ταυτίζεται σε κάποιο βαθμό και με την ηθική κρίση μας. Δεν ξέρω τι θα το κάνουμε όλο αυτό. Στο χέρι μας είναι να αποκτήσουμε καλύτερη κρίση για να μιλήσω με οξύμωρο σχήμα.

Λευτέρη είναι δυνατόν  να παλιώνει η εθνικότητα, οι ρίζες, η πίστη προς τον Θεό και η καταγωγή ενός λαού;

Αυτή είναι η προσωπική εικόνα που έχω για τα πράγματα αλλά αυτό που διατείνεται η επιστήμη είναι ότι η γέννηση το γήρας και ο θάνατος και τανάπαλι είναι φυσική εξέλιξη του σύμπαντος. Όταν λες αν παλιώνει εννοείς αν κάποια στιγμή οι έννοιες των λέξεων ρίζα, εθνικότητα, πίστη, καταγωγή να θεωρούνται παρωχημένες στη νέα γενιά ή σε όσους τις αμφισβητούν ή αν ο τρόπος που διδάσκονται δεν επικοινωνείται σωστά λόγω αλλαγής κώδικα, χάσματος γενεών ή επειδή κάποια θεωρία πιο καινούργια κερδίζει έδαφος. Γι αυτό πιστεύω στην διαρκή αναζήτηση, συζήτηση και επαναπροσδιορισμό των εννοιών, όσο κουραστικό και αν είναι αυτό, γιατί αυτό τις διατηρεί ζωντανές.

Πιστεύεις στον Θεό; Ποια είναι η σχέση σου με τα θεία;

Η οικογένειά μου με γαλούχησε με τις χριστιανικές επιταγές και πιστεύω ότι οι διδαχές του Χριστού πρέπει να αναζητούνται και να μελετώνται όταν αναφερόμαστε στην αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων με τον εαυτό τους και τα έμβια όντα.

Για να έχει χυθεί τόσο αίμα, να έχουν γραφτεί τόσοι τόμοι και ύμνοι κάτι θα υπάρχει. Πιστεύω ότι ο Θεός βρίσκεται παντού δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων ή της λευκής φυλής. Μπορούμε να τον καταλάβουμε, να τον νιώσουμε, μόνο αν προσπαθήσουμε να τον καταλάβουμε και να μιλήσουμε γι’ αυτόν ακούγοντας όλους τους ανθρώπους με σεβασμό για το πως τον αντιλαμβάνονται. Η θρησκεία χρειάζεται πολύ διάλογο και θεολογική συζήτηση στις μέρες μας γιατί η επιστήμη κερδίζει πολύ έδαφος αλλά δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στο πως να στήνει ένα αξιακό σύστημα ή μία κοινωνία.

Το θέατρο θεωρείς ότι μπορεί να γίνει ο φάρος σωστών μηνυμάτων και το έναυσμα για να ξυπνήσει ο Ελληνικός λαός από τον λήθαργο που έχει πέσει και να αντιληφθεί ότι έχει πάρει λάθος δρόμο;

Αν τα έργα που παίζονται έχουν προθέσεις αφύπνισης μπορούν να βοηθήσουν. Όχι όμως να λύσουν προβλήματα. Γι αυτά είναι όλη η κοινωνία συνυπεύθυνη. Για να δεις έναν φάρο πρέπει να έχεις ανοιχτά τα μάτια και αυτός να φωτίζει πολύ καλά. Απ τον λήθαργο ξυπνάει μόνο όποιος θέλει να ξυπνήσει, τον λάθος δρόμο όλοι τον καταδεικνύουμε και τον κρίνουμε, αλλά ποιος είναι ο σωστός, το ξέρει ο καθένας μας και δεν είναι ένας για όλους.

Στον ελεύθερο χρόνο τι σου αρέσει να κάνεις για να χαλαρώνεις ;

Μου αρέσουν οι εξορμήσεις στην φύση, η γυμναστική, το διάβασμα παντός επιστητού, κυρίως όμως να τραγουδάω.

Λευτέρη ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες  λίγο από το χρόνο σου για τη συνέντευξη στο greekaffair.gr

Και εγώ ευχαριστώ για την φιλοξενία!