Συνέντευξη με στη συγγραφέα Σοφία Αλεξίου: Σήμερα όλοι έχουμε εθιστεί στις οθόνες και μαζί δυστυχώς και τα παιδιά μας
Η συγγραφέας Σοφία Αλεξίου μίλησε στον δημοσιογράφο Κυριάκο Τσικορδάνο σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης και παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό της το πρώτο παιδικό βιβλίο που φέρει το τίτλο «Η Έλλη κι ο Ερμής ταξιδεύουν στην Ελλάδα».
Λόγω των έκτακτων συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί από την επιδημία του κορονοϊού, η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε μέσω γραπτών ερωτήσεων.
κ. Αλεξίου καταρχάς θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο greekaffair
Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε να με φιλοξενήσετε.
Θα ξεκινήσουμε τη συνέντευξη μας πιάνοντας το νήμα της ζωή σας από την αρχή και περιγράφοντας ως παραμύθι τη ζωή σας. Θα ήθελα να μας πείτε πού γεννηθήκατε; Τι εικόνες έχετε να θυμάστε από την παιδική σας ηλικία ;
Τι όμορφη προσέγγιση… Γεννήθηκα στην Αθήνα και από την παιδική μου ηλικία θυμάμαι παιχνίδια με τα αδέλφια μου, γιορτές με συγγενείς, ταξίδια με τους γονείς σε ένα αυτοκίνητο οι πέντε μας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Θυμάμαι τον παππού μου που ήταν ο πιο δοτικός, χαρούμενος και σοφός παππούς, φαγητά σε μεγάλα τραπέζια με πολλή φασαρία και ανθρώπους που χαίρονταν να συναντιούνται.
Ως μικρή Σοφία ήσασταν ένα ήρεμο παιδί ή σας άρεσε να ανακατεύεστε με διάφορα πράγματα; Ποιες ήταν οι παρέες που επιλέγετε εκείνο τον καιρό να έχετε;
Ήμουν, από ό,τι έλεγαν, ένα ζωηρό παιδί, με πολλή φαντασία και αγάπη για ιστορίες και εξερευνήσεις. Όλα τα μετέτρεπα σε παιχνίδι. Μου άρεσε να κρεμιέμαι ανάποδα στο μονόζυγο, να τρέχω με τα πατίνια μου, να φτιάχνω ιστορίες και τραγούδια. Κάθε μέρα γυρνούσα σπίτι με γρατζουνισμένα γόνατα. Στο σπίτι ήμουν τυχερή με άλλα δυο αδέλφια παρέα, φτιάχναμε αυτοσχέδια σπιτάκια και όλο και κάποια σκανταλιά σκαρφιζόμασταν να κάνουμε. Οι παρέες μου σαν παιδί ήταν τα ξαδέλφια μου που μένανε κοντά και βλεπόμασταν καθημερινά και οι φίλες και οι φίλοι από το σχολείο.
Ποια ήταν η σχέση της μικρής Σοφίας με τους γονείς της ; Μεγάλωνες μέσα σε ένα ήρεμο και παραμυθένιο περιβάλλον, όπως και οι ήρωες των παραμυθιών σου;
Η σχέση με τους γονείς δεν διέφερε, πιστεύω, από τη σχέση που είχαν τα παιδιά της γενιάς μου με τους γονείς τους. Αρκετοί κανόνες και πρόγραμμα από την διατροφή και το διάβασμα μέχρι τη συμπεριφορά και τον ύπνο. Στο σπίτι υπήρχαν ώρες κοινής ησυχίας και μία επιθυμία τάξης. Η μητέρα μάς φρόντιζε με τρυφερά χάδια, βοηθούσε στα μαθήματα, μας παρηγορούσε, διασκέδαζε τους φόβους μας και ο μπαμπάς κάπως σοβαρός προσπαθούσε να μας μάθει – τι είναι η τριβή, ποια δέντρα λέμε φυλλοβόλα, μουσική με δίσκους στο πικ απ, γεωγραφία με χάρτες και αγαπημένους του συγγραφείς- μας έδινε ερεθίσματα καθημερινά και ήταν τρυφερός με τον δικό του τρόπο. Παλιά οι γονείς, άλλωστε, δεν συνήθιζαν να συζητούν όπως σήμερα με τα παιδιά. Ζητούσαν τον σεβασμό και έδιναν αρκετή σημασία στους καλούς βαθμούς και την σωστή διαγωγή. Ως προς το ήρεμο περιβάλλον, λίγο δύσκολο να υπάρχει ησυχία σε ένα σπίτι με τρία παιδιά που παίζουν όλη μέρα.
Σας άρεσε από μικρή να σας διαβάζουν κάποιο παραμύθι λίγο πριν σας πάρει στην αγκαλιά του ο Μορφέας ;
Μου άρεσαν από μικρή πολύ τα παραμύθια όλες τις ώρες της ημέρας. Η μαμά μου και η μαμά της ήταν φοβερές στον να αφηγούνται ιστορίες. Πέρα από τα κλασικά παραμύθια έβγαζαν δικές τους ωραίες ιστορίες με τα διδάγματα που ήθελαν να περάσουν.
Συνήθως τι είδους παραμύθια σας άρεσε να σας διαβάζουν και αργότερα όταν αρχίσατε να πηγαίνετε σχολείο τι σας άρεσε να διαβάζετε ;
Μου άρεσαν όλα τα παραμύθια και ιδιαίτερα οι ιστορίες με νεράιδες, μάγισσες και μάγους, αγαπημένα παραμύθια που θυμάμαι ήταν και οι «Μύθοι του Αισώπου» μα και «Το πιο γλυκό ψωμί» μια ιστορία που μου έλεγε η γιαγιά μου για έναν βασιλιά που τα είχε όλα στα πόδια χωρίς καν να τα ζητήσει. Έναν βασιλιά με βαρετή ζωή που απέκτησε νόημα όταν κόπιασε να φτιάξει το πιο γλυκό ψωμί. Η δημιουργία από μικρή ηλικία μου μεταδόθηκε ως χαρά. Στα σχολικά χρόνια διασκέδαζα με τις περιπέτειες του Τρελαντώνη της Πηνελόπης Δέλτα, ταξίδευα στο Αιγαίο με το Καπλάνι της βιτρίνας της Άλκης Ζέη, βουτούσα σε άγνωστους κόσμους 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα με τον Ιούλιο Βερν και ακολουθούσα το περίεργο κούνελο με το ρολόι μπαίνοντας στον μαγικό κόσμος της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων.
Η Σοφία στην εποχή της εφηβείας πόσο ευαίσθητες είχε τις κεραίες της σε ήχους και εικόνες στην καθημερινότητα της ζωής;
Η εφηβεία είναι μια ηλικία πολύ απαιτητική για τα παιδιά και μια περίοδος με πάρα πολλές σκέψεις που μπερδεύουν. Η αίσθηση πως μεγαλώνεις αλλά είσαι ακόμη μικρή, πως κανείς δεν σε καταλαβαίνει, η διάθεση να επαναστατήσεις και να βοηθήσεις να διορθωθεί ο κόσμος με άγγιξαν πολύ εκείνη την περίοδο. Οι ευαισθησίες γιγαντώνονταν και στην δική μου εφηβεία είχαμε την ατυχία να αρρωστήσει ο πατέρας μου. Εκείνη την περίοδο χρειάστηκε να ωριμάσω απότομα. Οι προτεραιότητες άλλαξαν και μέχρι το τέλος του σχολείου όλα είχαν γυρίσει ανάποδα. Ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή και ακολούθησε μια πολύ μελαγχολική περίοδος στη ζωή μου.
Συνήθως τι ήταν αυτό που γοήτευε τη Σοφία εκείνη την εποχή στα παραμύθια και τι σήμερα ;
Αυτό που γοήτευε στα παραμύθια ήταν πως είχαν τη δύναμη να σε παρασύρουν σε έναν κόσμο μαγικό, όπου όλα ήταν δυνατά χωρίς κανένα περιορισμό. Τα ζώα μιλούσαν, οι πρίγκηπες πολεμούσαν για το καλό, οι πριγκίπισσες έκοβαν τριαντάφυλλα στους κήπους και όλα στο τέλος επέστρεφαν στο κανονικό και ζούσαν εκείνοι καλά και εμείς καλύτερα. Οι δύναμη των ιστοριών με γοήτευε. Με τη φαντασία μπορούσες να φτιάξεις εικόνες στο μυαλό, να ζήσεις περιπέτειες, να γνωρίσεις ανθρώπους σοφούς, να διαμορφώσεις ιδέες. Τα παραμύθια τότε είχαν μια νοσταλγική αθωότητα, μπερδεμένη περιέργως με μία αλλόκοτη βία. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Οι πριγκίπισσες δεν κάθονται στο παλάτι δοκιμάζοντας φορέματα, μα βγαίνουν έξω και ανακαλύπτουν τον κόσμο. Τα παραμύθια δεν τελειώνουν με γάμους ή τουλάχιστον δεν είναι αυτός ο αυτοσκοπός. Οι ήρωες έχουν προβληματισμούς και δεν είναι μονοδιάστατοι. Τα τέρατα δεν είναι κακά πάντα. Οι λύκοι μιλούν με ευαισθησία και οι πρωταγωνιστές είναι πιο ανθρώπινοι. Ομολογώ πως τα παραμύθια αυτής της εποχής με διασκεδάζουν περισσότερο από τα παλιά. Παλιά υπέβοσκε πάντα ένας φόβος, μια προσταγή, τώρα υπάρχει μια παρότρυνση για να γίνουν τα παιδιά ανεξάρτητα και να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.
Είχατε κάποιο συγκεκριμένο ήρωα μέσα από τα παραμύθια που αγαπούσατε πιο πολύ ή σας άρεσαν οι ιστορίες του;
Αγαπημένος μου ήρωας παραμυθιών είναι ο Νιλς Χόλγκερσον της Σουηδής συγγραφέως Σέλμα Λάγκερλεφ. Ένα παιδί ατίθασο που από την σκληρή του την καρδιά μεταμορφώνεται σε νάνο και παρέα με τις αγριόχηνες ταξιδεύουν σε όλη τη Σουηδία πηγαίνοντας στην Λαπωνία. Στις περιπέτειες του ο Νιλς έμαθε να σέβεται τη φύση και να αγαπά κάθε πλάσμα που ζει σε αυτήν. Οι ιστορίες της δίδασκαν την καλοσύνη και την τιμιότητα, ωραία μαθήματα ζωής.
Η μικρή Σοφία μεγαλώνοντας μέσα στη γενιά των παραμυθιών, της αλάνας, της μακριάς γαϊδούρας και του κρυφτού, ποιες διαφορές εντοπίζει σήμερα όσον αφορά τη σημερινή γενιά του διαδίκτυου, του tablet και του κινητού;
Υπάρχει διαφορά στο τότε και το τώρα. Πλέον είναι όλα πιο ελεγχόμενα, πιο μελετημένα και παιδαγωγικά τα παιχνίδια με στρώματα προστατευτικά στις παιδικές χαρές, μα λείπει ο άδειος ελεύθερος χώρος. Εκείνος που πήγαινες το απόγευμα και έρχονταν όλα τα παιδιά της γειτονιάς και εφευρίσκατε παιχνίδια. Δεν είναι πλέον ασφαλές κάτι τέτοιο. Έχουν αγριέψει οι άνθρωποι και εμείς φοβόμαστε. Ο χρόνος επίσης ανάμεσα σε δουλειά και υποχρεώσεις, έχει περιοριστεί. Τα παιδιά αναπόφευκτα κλείστηκαν περισσότερο στο σπίτι, είδαν πιο πολύ τηλεόραση και πέρασαν χρόνο σε οθόνες. Σήμερα όλοι έχουμε εθιστεί στις οθόνες και μαζί δυστυχώς και τα παιδιά μας. Θέλει πολύ προσοχή όλο αυτό κρύβει κινδύνους από τον πιο απλό που είναι η απόσπαση προσοχής μέχρι τον εθισμό που οδηγεί σε άσχημες καταστάσεις. Στις ταβέρνες τα καλοκαίρια όλα τα παιδιά αντί να παίζουν αφού φάνε κάθονται στα πεζούλια με τα κινητά και μιλούν με τους φίλους τους μέσω μηνυμάτων. Με στεναχωρεί αυτό. Δεν μπορεί να είναι αυτή η εξέλιξη του πολιτισμού, πιο πολύ με άρνηση της πραγματικότητας μου μοιάζει. Δεν δαιμονοποιώ τις οθόνες μα είναι δουλειά των μεγάλων να δώσουμε εναλλακτικές και να βάλουμε όριο στα παιδιά ακόμη κι αν αυτό μας ξεβολεύει. Δυστυχώς με όλο αυτό που συμβαίνει τώρα με την πανδημία οι γονείς καλούμαστε να κάνουμε ακατόρθωτα πράγματα. Να δουλέψουμε μαζί με τα παιδιά και να φροντίσουμε για όλα μέσα από το σπίτι. Εύχομαι να περάσει γρήγορα όλα αυτό. Ζούμε αφύσικες καταστάσεις.
Με τη συγγραφή παιδικών παραμυθιών πώς ασχοληθήκατε; Τι ήταν αυτό που σας μάγεψε;
Πάντα έγραφα παραμύθια και ιστορίες. Από μικρή είχα πάρει μέρος σε διαγωνισμούς δημιουργικής γραφής και σε κάποιους είχα κερδίσει. Αυτό όμως που με έκανε να νιώσω αυτήν την παρόρμηση να γράψω ήταν η γέννηση της κόρης μου. Να μπορείς να γράψεις όλα όσα θέλεις να μοιραστείς, να αποκαλύψεις τον κόσμο στα παιδιά με έναν τρόπο διασκεδαστικό ήταν κάτι που ήθελα να κάνω. Να γνωρίσουν την Ελλάδα, να αγαπήσουν τη φύση και να έρθουν σε επαφή με έννοιες όπως ο πολιτισμός, το κάλλος, η αξία κάθε ανθρώπου και ζώου στον πλανήτη ήταν ο στόχος μου και αυτό το στοίχημα μου έδωσε ώθηση για να γράψω έναν ταξιδιωτικό οδηγό για παιδιά. Ένα βιβλίο γνώσεων σαν ταξιδιωτικό παιχνίδι.
Η φαντασία πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Πιστεύω τον μεγαλύτερο. Χωρίς φαντασία δεν μπορείς να γράψεις ούτε μια λέξη που να μπορεί να αγγίξει τη σκέψη των παιδιών.
Η ιδέα για να γράψεις το νέο σου βιβλίο «Η Έλλη και ο Ερμής ταξιδεύουν στην Ελλάδα» πώς προέκυψε και πότε;
Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ένιωσα την ανάγκη να της δείξω όλα όσα αγαπώ, να της μιλήσω για τον κόσμο και την χώρα στην οποία θα μεγαλώσει. Όταν ήμουν μικρή ταξιδεύαμε σε όλη την Ευρώπη με το αυτοκίνητο. Τα ταξίδια για εμένα και τα αδέλφια μου ήταν μαθήματα ζωής. Διαφορετικές κουλτούρες, ερχόσουν σε επαφή με την ιστορία κάθε λαού, ανακάλυπτες τη δική σου θέση στο χώρο και στον χρόνο μέσα σε ένα μεγάλο κόσμο. Υπευθυνότητα, προσαρμοστικότητα, εικόνες και εμπειρίες ήταν κάποια εφόδια που αποκομίσαμε ταξιδεύοντας μα πιο πολύ την ίδια την χαρά της περιπλάνησης, την ελευθερία που σου δίνει να εξερευνείς τον κόσμο γύρω σου! Αυτές τις αναμνήσεις ήθελα να τις μοιραστώ με την κόρη μου. Το βιβλίο έγινε πραγματικότητα εστάλη στις Εκδόσεις Ψυχογιός κι όταν η κ. Δομινίκη Σάνδη -υπεύθυνη του παιδικού βιβλίου μου απάντησε θετικά αισθάνθηκα μεγάλη ευγνωμοσύνη. Χρώμα και ζωή στους ήρωες έδωσε η εικονογράφος κ. Αλεξία Λουγιάκη, η οποία έκανε εξαιρετική δουλειά και την ευχαριστώ πολύ για αυτό.
Ποιες είναι οι δικές σας προσωπικές εμπειρίες, ώστε να μπορέσετε εύκολα να αποτυπώσετε στο χαρτί τέτοιου είδους πληροφορίες και να πλάσετε ένα διαφορετικό παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά ;
΄Άντλησα πληροφορίες από βιβλία ιστορίας, λαογραφίας, ταξιδιωτικούς οδηγούς, μουσεία, και πολιτιστικά site. Όλες οι πηγές διασταυρώθηκαν και ενώθηκαν με τις δικές μου εικόνες και αναμνήσεις από τα μέρη αυτά δημιουργώντας έναν διασκεδαστικό οδηγό για παιδιά. Εδώ θα διαβάσετε για μνημεία και αρχαίους θησαυρούς μα και για πανέμορφες παραλίες, σπάνια λουλούδια, ζώα που χρειάζονται την φροντίδα μας για να μην εξαφανιστούν, σύγχρονα σπορ και ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας. Η συλλογή του υλικού, η συγγραφή και η εικονογράφησή του διήρκησε έναν χρόνο περίπου.
Ένα παιδικό βιβλίο όπως το δικό σας έχει σκοπό να διδάξει, να πείσει ή να ερεθίσει τη σκέψη του μικρού αναγνώστη;
Η επιθυμία μου, όταν το έγραφα, ήταν να προσφέρω στα παιδιά γνώσεις ως αφορμή για ωραίες συζητήσεις με τους γονείς και τους δασκάλους του. Να ενδιαφερθεί να μάθει και να ακούσει. Να περάσει ωραία διαβάζοντας. Να ταξιδέψει με μια ωραία παρέα σε όλη την Ελλάδα.
Τι είδους μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από το παραμύθι «Η Έλλη και ο Ερμής ταξιδεύουν στην Ελλάδα»; Με ποιον τρόπο επικοινωνούν οι δυο μικροί ήρωες τις δικές σας σκέψεις με τους αναγνώστες;
Εκτός από την αξία της ιστορίας και το πόσο πολύτιμα είναι τα αρχαία μνημεία, θέλησα να προσθέσω διάφορες σκέψεις στις σελίδες του. Ο Ντίνος αγαπάει τη φύση και μας παροτρύνει να φροντίσουμε τον πλανήτη, τα ζώα και τα φυτά γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με εμάς και την ευημερία μας. Το μυρμήγκι παρόλο που είναι μικροσκοπικό δεν διστάζει να ταξιδέψει παντού, είναι μέσα σε όλα και θέλει διακαώς να γυρίσει η έκτη Καρυάτιδα δίπλα στις αδελφές της. Έχω προσπαθήσει να αποτυπώσω έννοιες όπως είναι ο πολιτισμός, η φιλία, η διαφορετικότητα, η ομορφιά, η ευτυχία με τον πιο απλό τρόπο έτσι ώστε να περάσουν αβίαστα στα παιδιά χωρίς δύσκολες λέξεις μα πιο πολύ σαν εικόνες και σαν πράξεις. Αυτό όμως που θα ήθελα να μείνει πιο πολύ στα παιδιά διαβάζοντάς το είναι να γίνουν ανεξάρτητα πλάσματα και να ζήσουν ωραίες εμπειρίες! Να γεμίσουν αναμνήσεις που θα τους δίνουν χαρά όποτε τις ανακαλούν!
Τι είδους συναισθήματα σας διακατείχαν όταν ολοκληρώνατε το βιβλίο σας για τους μικρούς σας αναγνώστες ;
Όταν ολοκληρώθηκε το βιβλίο χάρηκα πάρα πολύ και η χαρά μου κάθε φορά που μου στέλνουν μηνύματα πως το διάβασαν και άρεσε στα παιδιά γίνεται ακόμη πιο μεγάλη. Ένα όνειρο έγινε πραγματικό χειροπιαστό, όταν έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου συγκινήθηκα και έχω μεγάλο ενθουσιασμό να γράψω κι άλλα- ταξίδια και ιστορίες για παιδιά και μεγάλους.
Τα παραμύθια πιστεύετε είναι µόνο για μικρούς;
Τα παραμύθια, πιστεύω, είναι για όλους ανεξαρτήτως ηλικίας. Η ζωή μας χρειάζεται μαγεία, όνειρα, τρυφερές εικόνες, καλοσυνάτες πράξεις. Όλα αυτά μπορεί κανείς να τα διαβάσει σε ωραία παραμύθια με τόσο όμορφα διδάγματα που μπορούν να αγγίξουν κάθε ψυχή. Οι ψυχές άλλωστε δεν έχουν ηλικία.
Τα παιδιά θεωρείτε έχουν ανάγκη από ήρωες παραμυθιών; Και εάν ναι τι είδους ήρωες;
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από ωραία πρότυπα ζωής. Από ανθρώπους που ζουν με σεβασμό στον συνάνθρωπο, στη φύση, στα ζώα. Ανθρώπους που δεν διστάζουν να ορθώσουν ανάστημα σε αδικίες μικρές ή μεγάλες. Που κυνηγούν τα όνειρά τους και δεν τα ξεχνούν. Γιατί η ζωή χωρίς να ονειρεύεσαι και να πραγματοποιείς τα θέλω σου τι νόημα έχει; Δεν είμαστε εδώ για να βγάζουμε χρήματα μα για να ζήσουμε εμπειρίες, να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε, να ταξιδέψουμε και να γνωρίσουμε ανθρώπους. Αν τέτοιοι χαρακτήρες μπορούν να μπουν και σε σελίδες παραμυθιών ακόμη καλύτερα. Αυτό θα ήταν το ιδανικό.
Σήμερα το διαδίκτυο έχει κατακτήσει σχεδόν όλον τον κόσμο. Αυτό σας φοβίζει ότι τα επόμενα χρόνια μπορεί να «εξαφανίσει» το έντυπο βιβλίο, το παιδικό;
Θέλω να πιστεύω πως άνθρωποι που βρίσκονται σε υψηλές θέσεις και βλέπουν τις καταστροφικές συνέπειες της υπερέκθεσης σε οθόνες για παιδιά και για ενήλικες θα βρουν τρόπους για να μας προστατέψουν. Οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι και δεν περιορίζονται μόνο στην εξάλειψη του έντυπου βιβλίου. Τα παιδιά αλλά και εμείς αρχίζουμε να ζούμε μόνο διαδικτυακά, σε μία παράλληλα ψευδή πραγματικότητα. Όλο αυτό ελπίζω να σταματήσει μελλοντικά. Να αφυπνιστούμε όλοι. Να αποσυνδεθούμε κάποιες ώρες τις ημέρας από οθόνες και να ασχοληθούμε με αληθινές χαρές της ζωής μια ωραία βόλτα στη φύση, ένα περίπατο χέρι-χέρι, να διαβάσουμε ωραία βιβλία, να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο, να κάνουμε εκδρομές. Ως προς το παιδικό βιβλίο, θέλω να πιστεύω πως είναι σπουδαίο εργαλείο για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς και θα κερδίσει έδαφος αντί να χάνει. Σε όλη την Ευρώπη αυτό παρατηρείται. Εύχομαι με το καλό να έρθει και σε εμάς αυτή η ωραία ανατροπή.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι σήμερα κάποιος να πάρει μια πένα και μια σελίδα χαρτί και να ξεκινήσει να γράφει ένα παιδικό βιβλίο ;
Δεν ξέρω ακριβώς αν είναι εύκολο ή δύσκολο. Αυτό που μου έγινε σαφές σε όλο αυτό το ταξίδι ήταν πως η ιδέα σε βρίσκει και σου καρφώνεται στο μυαλό και από εκεί και πέρα λειτουργεί παρορμητικά, είναι δύσκολο να τη σταματήσεις. Οι σκέψεις και οι λέξεις περιστρέφονται στο νου και εσύ δεν έχεις παρά να τις γράψεις στο χαρτί. Τουλάχιστον αυτή ήταν η δική μου εμπειρία. Σε κάθε περίπτωση πάντως αν θα μπορούσα να πω κάτι σε κάποιον που θα ήθελε να γράψει ένα βιβλίο είναι να ξεκινήσει να γράφει και να μην τον νοιάζει αν θα αρέσει ή αν θα εκδοθεί. Να τον νοιάζει να κάνει πραγματικότητα μια δική του επιθυμία και μόνο αυτό θα του δώσει την ικανοποίηση της δημιουργίας.
Σε λίγες ημέρες πλησιάζουν τα Χριστούγεννα θεωρείτε ότι το βιβλίο και ειδικά ένα παιδικό βιβλίο είναι ιδανικό δώρο για τις γιορτές;
Τα βιβλία είναι μεγάλη αγάπη μου. Χαίρομαι ακόμη κι όταν τα κοιτώ να «στρογγυλοκάθονται» αναπαυτικά στη βιβλιοθήκη. Είναι τέλεια ασχολία για παιδιά και μεγάλους και έχουν κάτι μαγικό σαν υπερδύναμη, μπορούν να σε ταξιδέψουν όπου σε πάει ο νους, να ζήσεις ζωές συναρπαστικές, να λύσεις μυστήρια, να πετάξεις, να νιώσεις δράμα, έρωτα, να μάθεις για το παρελθόν ό,τι επιθυμείς. Τι άλλο μπορεί να σε κάνει να νιώσεις έτσι; Τα Χριστούγεννα και σε κάθε γιορτή, το βιβλίο είναι ένα δώρο ιδανικό. Ένα δώρο που εκτός από το να σε διασκεδάζει σου προσφέρει τόσα καλά κι ειδικά στα παιδιά -λεξιλόγιο, αντίληψη, κριτική σκέψη μα το πιο σημαντικό προσφέρει την ανάμνηση… να κάθεσαι με την μαμά ή τον μπαμπά στα ζεστά και να διαβάζετε παρέα ιστορίες, ένα μοίρασμα ανεκτίμητο που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο δώρο.
Ποιο είναι το δικό σας χριστουγεννιάτικο μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους μικρούς αναγνώστες ;
Τα παιδιά, οι μικροί μας ήρωες! Πόσα περνούν σε τόσο μικρή ηλικία! Θα ήθελα να τους πως ένα τεράστιο συγχαρητήρια που τα αντιμετωπίζουν όλα με τόση δύναμη. Όπως λέω και στην κόρη μου θα ήθελα να ξέρουν πως θα τελειώσουν όλα αυτά και σύντομα θα ξαναδούν τους φίλους τους, θα κάνουμε γιορτές και όλοι θα δίνουμε φιλιά και μεγάλες ζεστές αγκαλιές . Θα ξαναταξιδέψουμε παντού όπου μας πάει καρδιά μας και όλα αυτά θα φαντάζουν κάποτε μακρινά. Λίγη υπομονή ας κάνουν και όλα θα φτιάξουν ξανά. Τα όνειρα είναι εδώ και είναι πάντα ζωντανά. Ο ‘Άγιος Βασίλης άλλωστε θα έρθει και φέτος και θα φέρει δώρα η μαγεία πάντα θα βρίσκει τον δρόμο να μπαίνει στις ζωές μας!
Πόσο μακριά θα φτάσει (συγγραφικά – εκδοτικά) το παραμύθι «Η Έλλη και ο Ερμής ταξιδεύουν στην Ελλάδα» ;
Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να ταξιδέψουμε με την Έλλη και τον Ερμή σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε μνημείο ιστορίας και φύσης.
Θα υπάρξει συνέχεια στη συγγραφή; Να περιμένουμε νέο βιβλίο/ή παραμύθι σύντομα;
Σχέδια και όνειρα πολλά. Μακάρι να δοθεί η ευκαιρία να ντυθούν με το δικό τους εξώφυλλο.
Τι είναι αυτό που αναζητάτε ως συγγραφέας μέσα από τη γραφή;
Δεν αισθάνομαι πως αναζητώ κάτι συγκεκριμένο. Το γράψιμο μου δίνει φοβερή χαρά και με γεμίζει. Με μεταφέρει σε έναν ολόδικό μου κόσμο που περνάω τέλεια. Η αδρεναλίνη που κουβαλά με ενθουσιάζει και εύχομαι να γράψω ωραία βιβλία και να αγγίξω όσους τα διαβάσουν.
Έχετε χόμπι; Τι σας αρέσει να κάνετε εκτός από τη συγγραφή;
Μου αρέσουν πάρα πολύ οι εκδρομές, η γυμναστική, τα βιβλία, οι καλές ταινίες και να μαγειρεύω, να δοκιμάζω γλυκές και αλμυρές συνταγές. Ένα ωραίο τραπέζι με φίλους, μουσική και συζητήσεις μου δίνει χαρά.
κ. Αλεξίου σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διαθέσατε για να πραγματοποιήσουμε αυτήν την όμορφη συνέντευξη.
Κ. Κυριάκο Τσικορδάνο εγώ σας ευχαριστώ πολύ για αυτήν την ωραία συζήτηση στο GreekAffair