«TERROR»: Κριτική Παράστασης

Το greekaffair.gr παρακολούθησε την παράσταση «TERROR» και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του μέσα από αυτήν την ανασκόπηση.

Κριτική Παράστασης: «TERROR», η μεγάλη θεατρική επιτυχία συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Βασιλάκου –Μαριάννα Τόλη.

Η θεατρική παράσταση «TERROR», συγκλονιστικό έργο του Γερμανού συγγραφέα Φέρντιναντ φον Σίραχ είναι ένα έργο που δεν αφήνει περιθώρια για αδιαφορία. Πρόκειται για ένα δικαστικό δράμα που καθηλώνει, όχι μόνο λόγω της αγωνιώδους υπόθεσής του, αλλά και λόγω της άμεσης εμπλοκής του κοινού, το οποίο καλείται να πάρει μια απόφαση με τεράστιο ηθικό βάρος. Η παράσταση στο Θέατρο Βασιλάκου – Μαριάννα Τόλη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, επιτυγχάνει να μεταφέρει όλη την ένταση και την πολυπλοκότητα του έργου, θέτοντας τον θεατή στη δύσκολη θέση του ενόρκου.

Υπόθεση

Η ιστορία είναι απλή, αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά σύνθετη. Στις 26 Μαΐου και λίγο μετά τις οχτώ το απόγευμα, ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Η διαταγή του τρομοκράτη προς τον πιλότο είναι να το ρίξει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου, κατά τη διάρκεια του αγώνα Γερμανίας – Αγγλίας, τον οποίο παρακολουθούν 70.000 φίλαθλοι. Η Γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται άμεσα και δύο μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται. Παρακολουθούν την κατάσταση από απόσταση αναπνοής περιμένοντας οδηγίες. Ο νόμος απαγορεύει ρητά στους πιλότους των μαχητικών να καταρρίψουν το πολίτικό αεροσκάφος. Δεν σκοτώνεις αθώους για να προστατέψεις άλλους αθώους. Παραβαίνοντας τις διαταγές όμως ο σμηναγός Λαρς Κοχ το καταρρίπτει για να προστατέψει τους φιλάθλους του γηπέδου. Επικαλείται την αριθμητική διαφορά. Ένοχος ή αθώος; Το κοινό καλείται να κρίνει, μέσα από μια δίκη που αναδεικνύει με ανατριχιαστική καθαρότητα το δίλημμα ανάμεσα στη νομική και την ηθική δικαιοσύνη.

Ερμηνείες

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι υποδειγματικές, αποδίδοντας με μοναδική ακρίβεια την ψυχολογική φόρτιση και την ηθική πολυπλοκότητα του έργου. Ο κατηγορούμενος Λαρς Κοχ, μέσα από την ερμηνεία του Λάζαρου Βαρτάνη, μεταφέρει το βάρος της απόφασής του με κάθε του βλέμμα και κάθε του λέξη. Ο Νίκος Ορφανός, στον ρόλο του προέδρου του δικαστηρίου, καταφέρνει να ισορροπήσει άψογα ανάμεσα στη νομική αυστηρότητα και την ανθρώπινη ευαισθησία. Η εισαγγελέας, ερμηνευμένη από την Θεοδώρα Σιάρκου, αποδίδει με πειστικότητα τη σκληρότητα και το πάθος για δικαιοσύνη, προσθέτοντας ένταση στη διαδικασία της δίκης. Το ταλέντο της είναι αδιαμφισβήτητο και ξεχωρίζει στην παράσταση.

Ο συνήγορος υπεράσπισης, τον οποίο υποδύεται ο Δημήτρης Λιόλιος, εμφανίζεται με στιβαρότητα και ευφυΐα, αναδεικνύοντας τη νομική επιχειρηματολογία με τρόπο που γοητεύει και προβληματίζει το κοινό. Οι μάρτυρες, η Μαρία-Νεφέλη Δούκα ως μάρτυρας κατηγορίας και ο Βασίλειος Μπατσακούτσας ως μάρτυρας υπεράσπισης, συμπληρώνουν το σύνολο με ερμηνείες που δίνουν βάθος και αληθοφάνεια στην εξέλιξη της υπόθεσης.

Ολόκληρος ο θίασος συντελεί στη δημιουργία μιας εξαιρετικής παράστασης. Η δυναμική των ερμηνειών, η εναλλαγή της έντασης και η αγωνία της απόφασης διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, καθιστώντας τη συγκεκριμένη θεατρική εμπειρία μια αξέχαστη αναμέτρηση με τα όρια της ηθικής και του νόμου.

Ένας κατηγορούμενος. Ένας δικηγόρος. Ένας δικαστής. Ένας μάρτυρας. Μια εισαγγελέας. Μια πολιτικώς ενάγουσα.

Τα στοιχεία ενοχής υπερτερούν αυτών της αθωότητας; Ποιοι παράγοντες καθορίζουν την ενοχή και ποιοι την αθώωση; Πόσο λεπτά είναι τα όρια μεταξύ ενός ήρωα και ενός δολοφόνου; Μπορεί ένας δολοφόνος να είναι αθώος; Το καθήκον και η υπακοή στις εντολές των ανωτέρων είναι αδιαπραγμάτευτα όταν διακυβεύεται η ασφάλεια;

Μια πραγματική δίκη όπου το κοινό αναλαμβάνει τον ρόλο των ενόρκων και αποφασίζει για την ενοχή ή την αθωότητα του κατηγορουμένου.

Σκηνοθεσία

Η σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου είναι λιτή αλλά αποτελεσματική, εστιάζοντας στην ένταση των διαλόγων και την αλληλεπίδραση των χαρακτήρων. Οι φωτισμοί και το σκηνικό λειτουργούν άψογα στην ανάδειξη της δικαστικής ατμόσφαιρας, ενώ η μετάφραση της Ευαγγελίας Νάνου αποδίδει με σαφήνεια τη νομική ορολογία χωρίς να χάνεται η δραματικότητα του λόγου.

Η θεατρική παράσταση «TERROR», δεν είναι απλώς μια θεατρική παράσταση· είναι μια εμπειρία που προβληματίζει βαθιά. Ο θεατής δεν παρακολουθεί παθητικά, αλλά συμμετέχει, αναγκάζεται να σκεφτεί, να αποφασίσει, να αναμετρηθεί με τις δικές του ηθικές αξίες. Πρόκειται για ένα έργο που σε ακολουθεί και μετά την έξοδο από το θέατρο, αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα και μια αίσθηση ευθύνης.

Αναμφίβολα, πρόκειται για μία από τις πιο δυνατές και καλοδουλεμένες παραστάσεις της χρονιάς, που αξίζει να δει κανείς. Μια παράσταση που όχι μόνο συγκινεί, αλλά και αφυπνίζει.

Εισιτήρια: ΕΔΩ 

Αυτή η κριτική στοχεύει να προβάλει τις κεντρικές αρετές της παράστασης και να ενθαρρύνει τους αναγνώστες να βιώσουν την εμπειρία από κοντά καθώς και να δείξει τις αδυναμίες αυτής.